16 Ιουν 2014

Μπορεί η θρησκευτική αγάπη να πυροδοτήσει μίσος και απεχθείς εγκληματικές πράξεις;



Δεν σκόπευα να κάνω την ανάρτηση αυτή όμως πήρα ένα μήνυμα από κάποιο ανώνυμο φίλο όπου με αγνά αισθήματα, δεν λέω, με προέτρεπε, σαν άθεο, να αγαπώ όσο αγαπούν και οι χριστιανοί! Του απάντησα με τις πρώτες δυο παραγράφους που σας παραθέτω. Έπειτα άρχισα να γράφω χωρίς σταματημό ένα ολόκληρο κείμενο που θεώρησα σωστό να σας το παραθέσω, απαντώντας έτσι πιο ολοκληρωμένα για πιο απαιτητικούς… λάτρεις της αγάπης.

Τα ορθογραφικά λάθη δεν με πειράζουν. Το να ερμηνεύεις λανθασμένα τον κόσμο σου μόνο με πειράζει. Κανένας θεός δεν υπάρχει, ούτε καλός ούτε κακός. Σήμερα ανιχνεύουμε οντότητες απειροελάχιστες, όπως το μποζόνιο higgs. Και όμως, αν δεν τις εντοπίσουμε, δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν. Είναι θέμα φυσικής. Η αγάπη είναι υποκειμενικό συναίσθημα. Καμιά σχέση με υλική οντότητα. Είναι συναίσθημα και το έχουν όλοι. Άλλοι λίγο και άλλοι πολύ.
Ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μου δείξεις αυτό που βρήκες. Όμως αυτό βρίσκεται όχι μόνο σε σένα ή σε όσους πιστεύουν, αλλά σε όλους. Ακόμα και οι κακοί έχουν αγάπη για κάτι, όπως και οι καλοί συχνά αγαπούν κάτι που για άλλους είναι κακό. Μη σου φαίνεται απίθανο. Η θρησκεία είναι μοναδική σε αυτό. «Μπορεί να κάνει καλούς ανθρώπους να κάνουν ειδεχθή εγκλήματα». Δεν το λέω μόνο εγώ αυτό, κυρίως το λέει η ιστορία. Αυτές οι τρεις εξ αποκαλύψεως θρησκείες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες γιατί το μίσος για τους άλλους, τους αλλόδοξους, βγαίνει χωρίς καταναγκασμούς και μάλιστα τόσο δικαιολογημένα που έχεις την εντύπωση ότι όχι κακό δεν κάνεις αλλά επιβραβεύεσαι και από το θεό.

Άνοιξε την Παλιά Διαθήκη και θα δεις γενοκτονίες και εξολοθρεύσεις «ειδωλολατρών» (έτσι οι Ισραηλινοί λέγανε τους εχθρούς τους) που θα μείνεις άναυδος για την σκληρότητα που οι άνθρωποι αυτοί έδειχναν σε όσους δεν πίστευαν ότι και αυτοί. Πήγαινε στον 4ο αιώνα να δεις με την νομιμοποίηση του Χριστιανισμού πώς εξορίστηκαν και εξοντώθηκαν όσοι Έλληνες συνέχιζαν να πιστεύουν στην πατρώα τους θρησκεία, στα έθιμα και στις παραδόσεις των πατέρων τους. Τα ιερά τους, τα μνημεία και ό,τι θύμιζε Ελληνισμό καταστράφηκε με μανία. Αυτό συνεχίστηκε και τον 5ο και 6ο αιώνα. Όχι ότι μετά σταμάτησε, αλλά τον 7ο και 8ο οι χριστιανοί στράφηκαν στους δικούς τους, στους αιρετικούς που τους εξόντωσαν όπως τους πρώτους. Σε αντίδραση αυτής της νοοτροπίας εμφανίστηκε ένα διαφορετικό σχήμα, με περισσότερες διαφορές, ανάμεσα στους Άραβες, που ονομάστηκαν Ισλαμιστές. Όταν εξελίχτηκαν σε μια διαφορετική θρησκεία το μίσος πλάτειασε ακόμα περισσότερο, γιατί και αυτοί δρούσαν με το ίδιο σκεφτικό. Τα μίση τώρα πολλαπλασιάστηκαν.

Εν τω μεταξύ ανάμεσα στους Χριστιανούς και εξαιτίας των πολιτικών συνθηκών της εποχής η θρησκευτική ηγεσία προκάλεσε άλλη μια διάσπαση όπου στους κόλπους της Χριστιανοσύνης εμφανίστηκε ακόμα μια διαφορετική θρησκεία, αυτή των Καθολικών. Την διαμάχη μεταξύ τους εκμεταλλεύτηκαν οι Ισλαμιστές οι οποίοι απέσπασαν εδάφη και έμψυχο υλικό. Οι απογοητευμένοι και εξαθλιωμένοι χριστιανοί τους είδαν σαν απελευθερωτές που τους αποσπούσαν από τους δυνάστες τους. Ήταν τόσα τα δεινά για τους λεγόμενους Ορθόδοξους της Ανατολής που ακόμα και σήμερα κλαίνε την μοίρα τους: το λίκνο της χριστιανοσύνης (Κωνσταντινούπολη, Αγιά Σοφιά) βρίσκεται στα χέρια μουσουλμάνων.
Το πανηγύρι θρησκευτικού μίσους, ακόμα και σήμερα, βρίσκεται σε ανάπτυξη. Εντάχθηκε το μίσος και οι πλουτοκράτορες της Δύσης λόγω της επεκτατικής τους πολιτικής βρήκαν τον τρόπο να διαιωνίζουν το μίσος για οικονομικό συμφέρον.
Τώρα δεν χρειάζονται προσχήματα, ανοιχτά εξτρεμιστικές θρησκευτικές οργανώσεις, σε Αφγανιστάν και Νιγηρία, όπως η Μπόκο Χάραμ, ανοιχτά υποστηρίζουν ότι δεν θέλουν οι γυναίκες να μαθαίνουν γράμματα. Έτσι εξασφαλίζουν υποταγή στον άντρα και στο Σύστημα. Πίσω τους βρίσκονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που αδιαφορούν για την κατάντια των υπανάπτυκτων λαών. Ξέρουν, όσο περισσότερο βουλιάζουν αυτούς, τόσο μεγαλώνουν τα πλούτη και την επικυριαρχία τους σε κάθε γωνιά της γης καθιστώντας αδύνατη κάθε αντίδραση στο μέλλον.

Η θεοκρατία αυτή πριν εμφανιστεί στην κοινωνία τα πρώτα της βήματα τα έκανε από το πατρικό σπίτι, από τον πατέρα στο γιό και από το γιό στον γιό του. Οι γυναίκες δεν έχουν και τόση πέραση στις κοινωνίες αυτές. Η παραμικρή αντίδραση συχνά καταλήγει σε ξυλοδαρμούς, δημόσιες μαστιγώσεις, θανατικές καταδίκες δια πετροβολισμού ή στην καλύτερη περίπτωση σε κάποιον ακρωτηριασμό του προσώπου. Η θρησκεία διαποτίζει τη συνείδηση του πιστού από τα πρώτα του βήματα. Ο νηπιοβαπτισμός είναι ετικέτα που θα συνοδεύει τον πιστό σε ολόκληρη τη ζωή του. Η περιτομή είναι συμβόλαιο και σφραγίδα ανάμεσα στο θεό και τον δούλο του. Όμως, αν η περιτομή είναι υποταγή του άνδρα στο θεό τότε η κλειτοριδεκτομή είναι υποταγή της γυναίκας στον άνδρα που σφραγίζεται με την αφαίρεση της κλειτορίδας. H κλειτοριδεκτομή, είναι μια επαίσχυντη πράξη που δεν τιμά τον άνθρωπο και την ηθική. Αν οι θρησκείες που την υιοθετούν το κάνουν για λόγους θρησκευτικής ηθικής, αντιλαμβανόμαστε πόσο λάθος είναι να διαιωνίζεται αυτή η ανήθικη πράξη στο όνομα του θεού, στον οποίο αποδίδουμε σοφία και φιλευσπλαχνία. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, τα θύματα, σε Αφρική, Ασία ακόμα και στην Ευρώπη, υπολογίζονται γύρω στα 150 εκατομμύρια. Ναι 150 εκατομμύρια γυναίκες, έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή.  Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναφέρει ότι καθημερινά έξι χιλιάδες κορίτσια υφίστανται αυτόν τον επώδυνο ακρωτηριασμό, δηλαδή περίπου δυο εκατομμύρια το χρόνο. Πολλές από αυτές τις επεμβάσεις καταλήγουν στο θάνατο από μολύνσεις ή μετεγχειρητικές περιπλοκές, αφού δεν γίνονται από ειδικευμένους γιατρούς, αλλά από άσχετους ιερείς με πρωτόγονα μέσα πάνω σε πέτρες, όπως ορίζει η θρησκεία.

Συχνά μαζί με τον ακρωτηριασμό και με αφαίρεση των εσωτερικών και εξωτερικών χειλιών γίνεται και ταυτόχρονη συρραφή του κόλπου αφού προηγουμένως ξυστούν για να κολλήσουν.
Σήμερα η γενεσιουργός αιτία των κομπλεξικών και ψυχικά διεστραμμένων ατόμων βρίσκεται ανάμεσα σε κείνους που στερούνται με την βία αυτό που είναι έκδηλο και φυσιολογικό: αγάπη για ζωή και έρωτα. Ιδιαίτερα όμως απαιτείται αίσθηση της ισότητας απέναντι στο άλλο φύλο και όχι υποταγή κάτω από την απειλή της μεταθάνατον τιμωρίας. Βρίθουν τα εγκλήματα κατά της γυναίκας και το πιο παράλογο όλων είναι ότι αυτοί που τόσο εγκληματούν, ακόμα και ενάντια στην γυναίκα και την κόρη τους δεν έχουν ίχνος όχι τύψης αλλά πικρίας που τόσο βάναυσα αφαίρεσαν μια ζωή! Τούτο το τελευταίο είναι το πιο ανησυχητικό!


Πετροβολισμός από πρόσφατη εκτέλεση γυναίκας στην Συρία
Κάποιοι ρομαντικοί, σαν εσένα φίλε μου, χωρίς να συνδέουν την αποξένωση που μέσω της θρησκείας τους επιβλήθηκε, εστιάζονται στην «αγάπη» που εδώ και αιώνες αναμασούν, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η «αγάπη» αυτή είναι φενακισμένη και απατηλή πέρα ως πέρα. Ο πιστός, δεν στηρίζεται στην πραγματικότητα του δικού μας κόσμου, αλλά στην μεταθανάτια θρησκευτική ουτοπία που του δίδαξαν από μικρό κάνοντάς του πλύση εγκεφάλου. Το «πρόβλημα» μετατέθηκε από τον πραγματικό κόσμο σε έναν ιδεατό και ανύπαρκτο κόσμο. Ανίκανος να διαχωρίσει την πραγματικότητα από την ιδέα, ζει σε ένα κόσμο ψεύτικο, αποξενωμένος από την πραγματικότητα και διαποτισμένος με μυθοπλασίες και κάθε λογής ιδεαλιστικές πληροφορίες που του εμφύτευσαν στο μυαλό από νήπιο. Δεν μπορώ να μην παραθέσω ένα απόσπασμα από μια παλαιότερη ανάρτησή μου για την φενακισμένη αυτή ηθική του χριστιανισμού: Αγάπη: η φενακισμένη ηθική του χριστιανισμού 

«Η αλλοτρίωση είναι πολυδιάστατη και επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους. Ο πιο συνηθισμένος είναι αυτός της πίστης όπου ο πιστός αποξενώνεται από τον κόσμο του και σαν χαμένος είναι έτοιμος να υποδουλωθεί στον εξουσιαστή… αμετάκλητα και άνευ όρων! Τότε ο άνθρωπος γίνεται μέρος του συστήματος. Δεν αναζητά την αλήθεια, δεν αμφιβάλει, δεν βάζει ερωτήματα, δεν αναζητά το ιστορικό στοιχείο ενώ η επιστημονική μεθοδολογία κρίνεται ελλιπής, επισφαλής και επιζήμια. Συχνά καταδικάζεται, όπως τότε στον Μεσαίωνα!
Η πιστός γίνεται ευκολόπιστος, καταπίνει την τροφή αμάσητη, γίνεται έρμαιο του μύθου και ο μαζοχισμός όργανο της ταξικής κυριαρχίας. Το έχουμε πει κι άλλη φορά και θα το ξαναπούμε: Η σχέση του σ’ αυτό το απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα είναι σχέση αλτρουιστική, γιατί το σύστημα, όπως φαίνεται, φέρεται με αλτρουισμό στις υπνωτισμένες και αλλοτριωμένες μάζες των ανθρώπων, όπως ένας σαδιστής στο μαζοχιστικό του ταίρι! Με αυτόν τον τρόπο τα παγκόσμια διευθυντήρια ελέγχουν τις εξαθλιωμένες μάζες των λαών που αποδέχονται την πνευματική τους εξαθλίωση.»
Όλες οι εικόνες του ανθρώπου από την πρώτη του καταγραφή μέσα στην παρθένα του συνείδηση μέχρι να πεθάνει μια δύναμη θα τον εξουσιάζει αυτή που υποτίθεται θα τον δεχτεί… μόλις παραδώσει την ψυχή του! Είναι αστείο όταν το συνειδητοποιήσει κανείς, όμως πολύ δύσκολο να καταφέρεις να αντισταθείς στον διαποτισμένο σου ιδεαλισμό που σε ολόκληρη τη ζωή σου θα σε εξουσιάζει από μέσα. Δεν θα μπορείς να αντιληφθείς ότι άλλοι σε εξουσιάζουν, γιατί αθρόα οι ιδέες σου θα σε πλημμυρίζουν σαν μια νοητική παλίρροια που θα γεννά αυθόρμητα ο νους σου. Να γιατί εδώ και χρόνια διατυμπανίζω την φράση «Η θρησκεία, μέσω της κοινωνίας του θεάματος, είναι η δύναμη της εξαπάτησης στην οποία, κάθε αλλοτριωμένος νους, είναι έτοιμος να υποδουλωθεί». Για μια πληρέστερη μελέτη του φαινομένου της αλλοτρίωσης διαβάστε το Παράρτημα που παραθέτω στο βιβλίο μου «Χαλκεύοντας την Ιστορία» όπου σαν τίτλο χρησιμοποιώ την ίδια φράση.

Πιστεύω, φίλε μου, να ήταν πλήρης η απάντησή μου στο θέμα της «αγάπης» που τόσο απλόχερα φαίνεται να το σκορπάτε εσείς, ενώ εμείς οι άθεοι στερούμαστε από αυτήν. Όμως στη λέξη «πλήρης» ας μου συγχωρεθεί η έκφραση αφού μια απάντηση σε μήνυμα δίνω και καθόλου δεν αναπτύσσω ιστορικά το θέμα, ώστε να φανεί ολόκληρη η έκταση της φενακισμένης σας ηθικής. Για παράδειγμα δεν αναφέρθηκα διόλου στην ηθική των άλλων θρησκειών πριν από σας, όπου και αυτοί με τον ίδιο ιδεαλισμό πίστευαν σε θεούς προσπαθώντας να εξαγνίσουν την ψυχή τους. Ούτε, επίσης, αναφέρθηκα στα βασανιστήρια που με ιερά διατάγματα θέσπισαν οι δικές σας θρησκείες προσπαθώντας να επιβάλουν με βία την θέλησή τους και στους άλλους. Και εδώ πρέπει να σε παραπέμψω σε μια παλαιότερη ανάρτησή μου για να μην αυτοεπαναλαμβάνομαι. Βλέπεις οι αναρτήσεις αυτές είναι πάντα επίκαιρες και ουσιώδεις. Να λοιπόν τι έγραφα για τα βασανιστήρια στη Δύση και το θάνατο στην πυρά.

«Η κτηνωδία αυτή, σαν υπέρβαση της άγιας συμπεριφοράς απέναντι στο θεό, δεν είναι διαφορετική από την ανθρωποθυσία που ο άνθρωπος εκτελούσε για αιώνες. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι οι ανθρωποθυσίες δεν ήταν τόσο ατιμωτικές, όσο η καύση στην πυρά, που χρησιμοποιήθηκε σαν μέσο καταστολής των αιρέσεων. Οι ανθρωποθυσίες εξιδανικεύοντας το εξιλαστήριο θύμα τους, το αφιέρωναν στο θεό. Ήταν μια πράξη καθαρμού ψυχής και όχι πράξη εκδίκησης ή απόδοσης δικαιοσύνης όπως η καύση των «αιρετικών». Τα σοφιστικέ στολίδια με τα οποία περιέβαλε τους λόγους της η Εκκλησία δεν πείθουν, ούτε εμάς… αλλά ούτε και τους ίδιους! Για παράδειγμα, θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες γνωστά ονόματα που βρήκαν φριχτό θάνατο πάνω στην πυρά που αντικατοπτρίζουν χιλιάδες άλλα ανώνυμα, για τα οποία η καθολική εκκλησία σήμερα θα έπρεπε να νιώθει όχι ντροπή αλλά φρίκη!»

Πιστεύω, φίλε μου, χωρίς να υποστηρίζω ότι και εσύ θα μπορούσες να φτάσεις σε ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα, ότι έχεις αγνούς σκοπούς και κυρίως φραγμούς που θα σε απέτρεπαν από τέτοια συμπεριφορά. Όμως να έχεις υπ’ όψιν σου ότι και εκείνοι που σφάζουν στο γόνατο αλλόθρησκους, πριν γίνουν φονταμενταλιστές με τους ίδιους αγνούς σκοπούς ξεκίνησαν να αλλοτριώνονται. Όταν αλλοτριώθηκαν, ήταν αργά για την επιστροφή.
Στη σελίδα σου για παράδειγμα ποστάρισες την διπλανή εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ που φοράει πανοπλία και κρατά αιματοβαμμένο σπαθί. Ήθελα να μάθω από τι αίμα βάφτηκε και γιατί λατρεύετε μια τέτοια πολεμοχαρή εικόνα. Γνωρίζεις βέβαια ότι έχετε πολλές τέτοιες, με ακόντια, σπαθιά, σφυριά και ξόανα… Μια θρησκεία της αγάπης θα περιοριζόταν στα λουλούδια, στα μικρά παιδιά και σε ερωτευμένους ανθρώπους. Τέτοια αίσθηση έχω εγώ.
Πριν τελειώσω δεν μπορώ να μην ευλογήσω και τα δικά μου γένια προκειμένου να αποφύγω παρεξηγήσεις και διαστρεβλώσεις, διακηρύττοντας την ανάγκη για έναν κόσμο χωρίς μίση, θεούς και τιμωρίες.

«Όταν πάψουμε να υπερκαταναλώνουμε θεούς και ιδέες και το Εγώ γίνει Εμείς τότε ο αθεϊσμός θα γίνει αναγκαιότητα, προκειμένου μαζί με τον άνθρωπο να συγκροτηθεί ένας ηθικός, σταθερός και ολοκληρωμένος κόσμος!
Όταν λέμε ότι η Αθεΐα είναι Αρετή, δεν υποστηρίζουμε ότι οι άλλοι δεν έχουν αρετές, αλλά ότι οι αρετές μας δεν γεννιούνται από την ιδιοτελή ανάγκη μιας μελλοντικής ανταμοιβής ή από το φόβο μιας μελλοντικής καταδίκης. Η ηθική μας δεν εκπορεύεται από κανένα θεό, αλλά από καθήκον, όχι μόνο απέναντι στους άλλους ανθρώπους, αλλά απέναντι σε κάθε ον, σε κάθε πράγμα, νιώθοντας στην κυριολεξία σαν ολόνιο μέσα σε ένα Όλο, σαν μια μονάδα μέσα στο Κοσμικό Σύμπαν!
Μαχόμαστε, φίλοι μου αναγνώστες, πονάμε και αγαπάμε την ομορφιά, θαυμάζουμε την αρμονία και το κάλλος, όχι επειδή μας συμφέρει ή μας ανταμείβει, αλλά γιατί ικανοποιεί μια εσωτερική μας αίσθηση!»
Το πιο πάνω απόσπασμα είναι από μια άλλη παλαιότερη ανάρτησή μου  Περί τελειότητας, ηθικής και αθεϊστικής αναγκαιότητας

Βλέπεις, φίλε μου, τα άρθρα στο blog, παραμένουν πάντα επίκαιρα, περιμένοντας, αυτόν που θέλει να βάλει φραγμό στα πρωτόγονα θρησκευτικά ήθη, να διδαχτεί ό,τι από το σχολείο του απεκρύφθη και πονηρά διαστρεβλώθη .

13 σχόλια:

Δημακόπουλος Γιώργος είπε...

Εμμέσως πλην σαφώς υπονοείς ότι πρώτον και κυρίως έχεις την ευθηνη της ύπαρξής σου, ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Άθεος είπε...

Αν και δεν κατάλαβα τι υπονοείς, την ευθύνη της ύπαρξής μου την έχουν οι γονείς μου, όταν αποφάσισαν να αποκτήσουν παιδί. Την ευθύνη των πράξεών μου έχω, αν υπονοείς αυτό!

ndemonicos είπε...

Η αγάπη είναι προοπτική, δυνατότητα αλλά, πριν και πάνω απ’ όλα, ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ. Προκειμένου να υπάρχη αγάπη από προς, αναγκαία είναι η ύπαρξη της ικανότητος του «αγαπάν». Υπάρχουν άνθρωποι ανίκανοι να αγαπήσουν – και, δυστυχώς, δεν συνιστούν μειοψηφία. Και αυτό διότι από τα γεννοφάσκια τους διδάσκονται το μίσος ή, αν προτιμάτε, την κατευθυνόμενη προς ιδιαίτερα «όντα» αγάπη, η οποία πρέπει και να εξαντλήται σε αυτά. Ως να είναι μερίδα φαγητού.
Και πώς να μη συμφωνήση ο έλλογος, όταν διαβάζη:
«ποία εντολή μεγάλη εν τω νόμω;» ερωτάται ο Ιησούς, η δε η απάντησίς του είναι: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου»; Ή όταν ο θεός στον οποίο έχεις –ακόμη και εν αγνοία σου– παραδώσει την καθ’ υπόθεσιν υπαρκτή ψυχή σου εντέλλεται προς Σαμουήλ εκείνος δε προς Σαούλ: «και νυν πορεύου και πατάξεις τον Αμαλήκ και Ιερίμ και πάντα τα αυτού και ου περιποιήση εξ αυτού και εξολοθρεύσεις αυτόν και αναθεματιείς αυτόν και πάντα τα αυτού και ου φείση απ’ αυτού και αποκτενείς από ανδρός και έως γυναικός και από νηπίου έως θηλάζοντος και από μόσχου έως προβάτου και από καμήλου έως όνου».
Όπως ο Σάϋλωκ δεν μπορούσε να αγαπήση άλλο τι πέρα από τον πλούτο του, έτσι και ο χριστιανός, ο ιουδαϊστής και ο ισλαμιστής δεν μπορούν να αγαπήσουν άλλο από εκείνο που οι θρησκείες τους (παραδόσεις πλέον) τους επιβάλλουν – ευθέως ή πλαγίως. Ίσως όχι όλοι και ίσως όχι όλα. Αυτό που σίγουρα δεν μπορούν να αγαπήσουν είναι το «σκέπτεσθαι ελευθέρως». Και αφού δεν μπορούν αυτό, τότε όποιας μορφής εκδήλωσις αγάπης τίθεται εν αμφιβόλω. Και ως προς αυτήν καθαυτήν αλλά και ως προς την αφετηρία ή γενεσιουργό αιτία εκδηλώσεως του συναισθήματος.
Πολλοί νομίζουν ότι καψουρευόμενοι ή ερωτευόμενοι αγαπούν, οι δε περισσότεροι από αυτούς δεν γνωρίζουν άλλα πεδία αγάπης από αυτά – με την εξαίρεση του σε λανθάνουσα ή εν υπνώσει τρόμου, ο οποίος άγαρμπα προβάλλεται ως αγάπη, προς τον προτεινόμενο ως θεό της αγάπης θεό τους. Κι ας έχη αυτός δολοφονήσει μύριους όσους, διότι «δεν του κάθησαν», ή στο όνομά του έχουν δολοφονηθή μύριοι όσοι.
(Συνεχίζεται)

ndemonicos είπε...

(Συνέχεια)
Στην προς τον αγνό φίλο σου απάντηση, στην δεύτερη παράγραφο, γράφεις την φράση «βγαίνει χωρίς καταναγκασμούς και μάλιστα τόσο δικαιολογημένα που έχεις την εντύπωση ότι όχι κακό δεν κάνεις αλλά επιβραβεύεσαι και από το θεό». Νοιώθω την ανάγκη να επισημάνω ότι το ορθό μετοχικό επίθετο στην περίπτωση είναι το «αιτιολογημένα», διότι το «δικαιολογημένα» εμπεριέχει την έννοια του δικαίου, κάτι το οποίο, όσον αφορά στην «αγάπη» που οι χριστιανοί των πρώτων 14ρων αιώνων από εμφανίσεως του Χριστιανισμού, αρχής γενομένης, ένεκα της του Μεδιολάνου συνθήκης, από τα μέσα του 4ου (οπότε μετρώ από τον 5ο), επέδειξαν προς τους Έλληνες τους μη λατρεύσαντες τους δεκανίκιους, προς ευκολώτερη επιβολή της κοσμικής εξουσίας, εβραιοθεούς.
Από την άλλη θα υποστηρίξω ότι δεν είναι αυτό καθαυτό το πρόβλημα το οποίο «μετατέθηκε από τον πραγματικό κόσμο σε έναν ιδεατό και ανύπαρκτο κόσμο» αλλά η «λύση» του προβλήματος. Το πρόβλημα στα καθ' ημάς θα υφίσταται αδιαλείπτως, μη δυνάμενο να λυθή κατά την διάρκεια του βίου. Διότι πέραν των εγγενών αδυναμιών της ύλης, είναι, που να πάρη ο διάβολος, και κείνο το προπατορικό. Και τι κάνεις με τούτο;
Το ερώτημα που τίθεται εδώ και αφορά στους αλλά και απευθύνεται προς τους πιστούς των τριών όμαιμων μονοθεϊστικών είναι το εξής:
Έχει άραγε υπάρξει στην ιστορία του ανθρώπου άλλο παράδειγμα αναγκαστικής επιβολής της περίφημης «αγάπης» δια της χρήσεως τόσου μίσους, εάν και εφ’ όσον βεβαίως το μίσος συνιστά μέσον δια του οποίου προβάλλεται και προωθείται η αγάπη, ή υπόστρωμα επί του οποίου, ως βούτυρο επί φέτας άρτου, επαλείφεται η αγάπη.
Εξ άλλου, φίλε μου, ο Ιησούς των ευαγγελίων μόνον επιστημονικό μίσος εδίδαξε· η υποτιθέμενη αγάπη του προς τον άνθρωπο (με την γενική σημασία του όρου, διότι για τον Ιησού και τον πατέρα του όπου άνθρωπος = Ιουδαίος) κι αν είναι φενάκη! Αν μάλιστα αναλογιστής κι εκείνο το «αγάπησε τον εχθρόν σου», δεν έχεις παρά να ερωτήσης: Πώς; ψητόνε, βραστόνε για ωμόνε;
Να είσαι καλά, Άθεε, να έχης υπομονή να γράφης.
Μη αναρωτηθής για την μακρά απουσία μου - τώρα νομίζω πως έχω ξεπεράσει το πρόβλημα, είμαι καλά.

Άθεος είπε...

Χαίρομαι για την επανεμφάνισή σου ndemonicos. Εύχομαι πάντα να είσαι καλά.

~reflection~ είπε...

Στην κορυφή των κλιμακώσεων της πίστης είναι ο φανατισμός, που είναι ο πατέρας των εγκλημάτων...

Άθεος είπε...

Ακριβώς, χαμένη φιλενάδα, ο φανατισμός είναι ο πατέρας των εγκλημάτων! Και εδώ φανατισμός σημαίνει "δυνατή πίστη". Εκτός από αυτό τίποτα άλλο δεν μετράει. Αυτό εξουσιάζει τα πάντα και στο άτομο τη συνείδηση.

Unknown είπε...

Παρακολουθώντας τη σελίδα σας αρκετό καιρό οφείλω να σας συγχαρώ και να σας εκφράσω τον θαυμασμό μου.
Πολύ ωραίο το άρθρο σας και θα επιθυμούσα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου. Καταρχήν, η έννοια της αγάπης μου είναι λίγο θολή. Μελετώντας τα τελευταία χρόνια την ελληνική γραμματεία, αλλά και επιλεγμένα φιλοσοφικά ρεύματα δεν παρατήρησα πουθενά την λέξη αγάπη. Πιθανόν να σφάλω και θα επιθυμούσα κάποιος που μπορεί να γνωρίζει κάτι παραπάνω να με διορθώσει. Συνάντησα έννοιες όπως έρως, κάλλος, πάθος, συμπάθεια, σεβασμός, θαυμασμός, άλλα όχι αγάπη. Το γεγονός αυτό με οδήγησε να συμπεράνω ότι την λέξη αυτή την εισήγαγε, τουλάχιστον στον δικό μας πολιτισμό ο χριστιανισμός. Δεν έχω παρατηρήσει την αγάπη πουθενά στη φύση, αλλά ούτε και στις ανθρώπινες κοινωνίες. Στη φύση δεν βλέπω να υπάρχει το καλό και το κακό. Ότι συμβαίνει απλά συμβαίνει. Απλά υπάρχει. Όσον αφορά τους ανθρώπους, η αγάπη που εννοούν οι χριστιανοί υπάρχει για τους γονείς, τα παιδιά μας , τη σύντροφό μας, κάποιον φίλο και αυτό όχι πάντα. Δεν μπορώ να φανταστώ υγιές και φυσικό να έχει κάποιος τέτοια συναισθήματα για όλους τους ανθρώπους, όπως κηρύττει περήφανα ο χριστιανισμός. Είναι έξω από τη φύση του ανθρώπου η αγάπη προς όλους και αυτό το θεωρώ ισορροπημένο και όμορφο. Όχι, δεν μπορώ να αγαπάω τον εχθρό μου. Έναν που δεν τον γνωρίζω. Έναν συνάδελφό μου στη δουλειά που μπορεί να έχουμε και καλές σχέσεις. Σέβομαι απόλυτα την ύπαρξή του, την ακεραιότητά του και την ψυχική του γαλήνη. Αυτά τα θεωρώ ανώτερα συναισθήματα από την αγάπη.
Προσπαθώντας λοιπόν ο πιστός να ακολουθήσει αυτό που του διδάσκει η χριστιανική παιδεία, στην ουσία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την φύση του. Γίνεται αδύναμος, ασθενικός. Αυτό τον οδηγεί σε εσωτερικές συγκρούσεις, συμπλέγματα και τελικά, παρά τις αρχικές αγνές προθέσεις του να γεμίζει με μίσος προς τους υπόλοιπους ανθρώπους που ‘’δεν καταλαβαίνουν’’, ‘’είναι σκληροί’’ , κλπ. Άλλωστε, είναι γνωστό το χριστιανικό δηλητήριο που πετάει ένας πιστός απέναντι σε όποιον αμφισβητεί τις ιδέες του.
Η χριστιανική αγάπη λοιπόν, ένα ανύπαρκτο για εμένα συναίσθημα μπορεί να οδηγήσει έναν πιστό σε βίαιες πράξεις και, αν το επιτρέψουν οι συνθήκες και το περιβάλλον σε ακόμη πιο αποτρόπαιες καταστάσεις.
Κυριάκος.

Άθεος είπε...

Πολύ σωστά τα λες Κυριάκο και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια καλωσορίζοντάς σε.
Οι αρχαίοι αντί της λέξης «αγάπη» χρησιμοποιούσαν την λέξη «φιλότης» και αντί της λέξης «μίσος» τη λέξη «νείκος». Ακόμα και σήμερα την αγάπη για τη σοφία τη λέμε φιλοσοφία. Οι λέξεις φιλόζωος και ζωόφιλος έχουν ανάλογη σημασία. Λες να ανακάλυψαν οι χριστιανή την «αγάπη»… το είδαμε στο Μεσαίωνα πόσο αγάπησαν αλλήλους. Όσο, με το δικό τους θεό, αγαπούν σήμερα οι μουσουλμάνοι!
Διάβασε και μια παλιά ανάρτηση εδώ Αγάπη: η φενακισμένη ηθική του χριστιανισμού

Unknown είπε...

Η αγάπη δεν είναι προνόμιο καμιάς θρησκείας.. Η θρησκεία μπορεί να αποτρέψει σε κάποιον να κάνει ένα μεγάλο κακό λόγου φόβου τιμωρίας αλλά αυτό ισχύει για άτομα που δεν στηρίζουν την ηθική σε ανθρώπινες αξίες και αρετές αλλά λειτουργούν μόνο με την σκέψη της επιβράβευσης τους ή τιμωρίας από τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι θα βρουν το παραθυράκι μέσα τους και μέσα από την θρησκεία να εκδηλώσουν την κακία τους αφού η ηθική της δεν έχει να κάνει με σεβασμό του άλλου αλλά με προσωπικό συμφέρον.

Άθεος είπε...

Καλά το διατυπώνεις Μάνο. Στην τελευταία ομιλία μου στον Κήπο των Επικουρείων μεταξύ άλλων είπα για τον Πιέρ Μπάυλ, έναν φιλόσοφο του Διαφωτισμού «Επειδή πίστευε ότι η γνώση δεν μπορεί να θεωρηθεί αναμφίβολα αξιόπιστη, παρά μόνο πιθανή άρα και τα θρησκευτικά δόγματα δεν μπορούν να θεμελιωθούν ορθολογικά και γι’ αυτό υποστήριζε ότι την ηθική δεν πρέπει να την ταυτίζουμε με τη θρησκεία. «Η λαϊκή ηθική που ωθεί τον άθεο προς τον ενάρετο βίο» έλεγε «είναι τόσο αυστηρή, όσο και κάθε πειθαρχία θρησκευτικής έμπνευσης». Επίσης με παρρησία διακήρυττε ότι ο άθεος μπορεί να είναι ηθικός και έντιμος άνθρωπος. Ο άνθρωπος, έλεγε, γίνεται κατώτερος όχι με τον αθεϊσμό αλλά με τις δεισιδαιμονίες!»

Unknown είπε...

Ναι ενδιαφέρον, αλλά θα σου πω και τον προβληματισμό μου... Ο άνθρωπος ξεκίνησε από την αρχαιότητα σαν κτήνος και πέρασε από κάποια στάδια για να γίνει καλύτερος και κοινωνικότερος και βασισμένος σε κάποιες αξίες και ιδανικά.. Την σήμερον ημέρα που η παγκοσμιοποίηση, το συμφέρον και η απομάκρυνση από αυτές τις αξίες έχει αφήσει τον άνθρωπο αποκομμένο από την έννοια του "ευ ζην" όπως την εννοούσαν οι αρχαίοι μου φαίνεται δύσκολο για πάρα πολλούς να γίνουν ηθικότεροι παραμερίζοντας την θρησκεία αφού για πολλούς είναι ότι έμεινε από ηθικούς κανόνες όσο λάθος και αν είναι αυτοί... Με λίγα λόγια θέλω να πω όσο λάθος και αν φαίνονται οι ηθικές προσταγές μιας θρησκείας είναι καλύτερα για έναν άνθρωπο σε μια κοινωνία που δεν του έμαθε ποτέ να σέβεται τον συνάνθρωπο του..

Άθεος είπε...

Φυσικά, Μάνο μου, πώς θα γίνουμε ηθικότεροι όσο οι θρησκείες πυροδοτούν το μίσος για τους αλλόθρησκους… Μία είναι η λύση: η κατάργησή τους. Παράλληλα και με την εκρίζωση του κακού και η εκπαίδευση για το ευ «ζην». Θρησκεία και «Ευ ζην» δεν γίνεται αφού το ένα αναιρεί το άλλο!

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5