11 Νοε 2012

Η Ηθική πολιτεία του χριστιανού (2ο Μέρος)


Στην ηθική των θρησκειών δεν αναφέρεται ποτέ η καταπόνηση της φύσης. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στο ηθικό χρέος του ανθρώπου να μην καταστρέφει τη γη, τον αέρα, το υδάτινο στοιχείο του πλανήτη. Πιστεύοντας στη θεϊκή επέμβαση, περιμένει την ανάμιξη του θεού στη φυσική και νομοτελειακή πορεία των γεγονότων.
Η Εκκλησία, στενός σύμμαχος των πλουτοπαραγωγικών και βιομηχανικών τάξεων που καθημερινά καταστρέφουν το περιβάλλον, παράφορα αδιαφορεί για τη διατάραξη των κλιματολογικών συνθηκών και την ανατροπή των οικολογικών συστημάτων.
Αδιαφορεί για την εξαφάνιση ειδών του ζωικού βασιλείου, της χλωρίδας και πανίδας του πλανήτη.
Κρυμμένη η Εκκλησία πίσω από το δόγμα και τη μεταφυσική της ανησυχία, κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της, όταν αδιαφορεί για τις αμοιβαίες σχέσεις των ανθρώπων, στηρίζοντας με πολιτική μαεστρία την υποστήριξη της στις εκμεταλλεύτριες τάξεις, καθαγιάζοντας αυταρχικές κυβερνήσεις, τον πλούτο και την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Καλλιεργώντας την επανάπαυση και την αδιαφορία, πως ο θεός θα φροντίσει για όλα, προστατεύει τους εκμεταλλευτές και αδιαφορεί για ό,τι άδικο συντελείται γύρω της.
Απέχει από τη διεκδίκηση των συμφερόντων του λαού που καταπιέζεται από τους πλούσιους. Απέχει από τα φιλειρηνικά κινήματα, κηρύσσοντας ότι την ειρήνη τη δίνει μόνο ο θεός, αποφεύγοντας συστηματικά να μπει εμπόδιο στους κατακτητικούς πολέμους των ιμπεριαλιστών.
Πίσω από το υποκριτικό κάλυμμα της τρομοκρατίας, οι τελευταίοι τρομοκρατούν, δολοφονούν, καταστρέφουν και ρημάζουν, στο βωμό του πλούτου και της κυριαρχίας. Λαοί αφανίζονται, τόποι ερημώνουν, από την αλόγιστη χρήση και τη διασπορά των πυρηνικών κατάλοιπων, που οι ασύδοτοι σκορπούν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δικτυώνοντας την υδρόγειο με κατασκοπευτικούς δορυφόρους, αυταρχικές κυβερνήσεις κατέλυσαν κάθε ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Παρά ταύτα οι Εκκλησίες πεισματικά αδιαφορούν, μεταθέτοντας το πρόβλημα σε ανούσια δογματικά ζητήματα προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τον άνθρωπο από τα πραγματικά του ενδιαφέροντα. Δογματίζοντας τους πιστούς ότι οι ηθικοί νόμοι φτιάχτηκαν από το θεό και είναι αιώνιοι και αμετάβλητοι, καταδίκασαν τον άνθρωπο στην αδράνεια.
Αδιαφορώντας για τα κοινά, έστρεψαν το ενδιαφέρον του έξω από αυτόν τον κόσμο, στην ουτοπία και το «άπειρο», δίνοντας την ευκαιρία στους επιτήδειους να δρουν σχεδόν ανενόχλητοι.

Γέμισε ο κόσμος ληστές, λωποδύτες, απατεώνες, παιδεραστές και λογής-λογής αλήτες, περιφερειακούς και διεστραμμένους.
Βγαίνει κανείς από τα ρούχα του διαβάζοντας την επιστολή του Πέτρου στην οποία ζητά από τους δούλους όχι μόνο να υποτάσσονται στους καλούς κυρίους αλλά και στους διεστραμμένους! Τότε έχει χάρη, γράφει ο ιουδαίος αιρετικός, «όταν υπομένει κανείς ενώ υποφέρει αδίκως»![i] Αν και αιρετικός, αντιλαμβάνεται κανείς, το εβραϊκό πνεύμα του συγγραφέα σε εκείνο το ευαγγέλιο που προσπαθεί πίσω από το καλοκάγαθο προσωπείο του να κατασκευάσει δούλους που να υπομένουν αγόγγυστα την αυταρχική συμπεριφορά των διεστραμμένων αφεντικών τους. Τέτοια κοινωνία ήθελαν να δημιουργήσουν και λίγο πολύ τα κατάφεραν. Πίσω από την αγάπη των εχθρών, δε βρίσκεται η καλοκαγαθία, αλλά η υποκρισία. Πρώτα-πρώτα επειδή η ιστορία έδειξε ότι κανένας χριστιανός ποτέ δεν αγάπησε τον εχθρό του και δεύτερον επειδή πίσω από την αγάπη του εχθρού υπονοείται η ανοχή και η μακροθυμία προς τον εκμεταλλευτή, τον απατεώνα, τον καταπιεστή και το δυνάστη. Όπως γράφει και ο Παβέλκιν «Ο ουμανισμός της θρησκευτικής ηθικής έχει επιδεικτικό, υποκριτικό και στην ουσία αστικό χαρακτήρα: η αγάπη προς όλους τους ανθρώπους, στα λόγια, είναι υποστήριξη της καταπίεσης και της υποδούλωσης των εργαζομένων στην πράξη».[ii]

Τα πολιτικά συστήματα, στηριγμένα στην αυταρχικότητα και την εκμετάλλευση, καταδίκασαν δισεκατομμύρια ανθρώπων στη φτώχεια και την καταπίεση, αναγκάζοντας πολλούς από αυτούς να ριψοκινδυνεύουν για ένα κομμάτι ψωμί ή, για να μην πεθάνουν από την πείνα, να γίνουν εγκληματίες, ζώντας σαν κλέφτες ή πόρνες, χωρίς ηθική χωρίς ποιότητα ζωής. Η αποσύνθεση αυτή της κοινωνίας άπτεται απόλυτα της ηθικής γιατί προέρχεται από την ανήθικη διακυβέρνηση ανθρώπων που κυνηγούν μανιωδώς το χρήμα καταδικάζοντας τους λαούς στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Αν η αποσύνθεση της κοινωνίας άπτεται της ηθικής που επιβάλει το υπάρχον κοινωνικοοικονομικό σύστημα τότε γίνεται κατανοητό ότι οι ρίζες του βρίσκονται πλάι στα συμφέροντα που το τρέφουν και αυτά δεν είναι άλλα από τα συμφέροντα της ιδιοκτησίας, είτε φέουδο είναι αυτό είτε φάμπρικα που παράγει πλούτο. Τα συμφέροντα αυτά είναι η αιτία κάθε κοινωνικής αδικίας. Όταν ο χριστιανικός γνωστικισμός έθετε τις βάσεις για τη μελλοντική θρησκεία θέσπισε την κοινοκτημοσύνη και τον αλτρουισμό μεταξύ των καταπιεσμένων αδελφών στη μικρή εκείνη κοινωνία. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο διήρκησε η κοινοκτημοσύνη των πρώτων «χριστιανών» ή αν αληθεύουν αυτά που εξιστορούνται στα πρώτα εδάφια των Πράξεων,[iii] όπου η κοινοκτημοσύνη μπορούσε να εφαρμοστεί σε μία μικρή ομάδα μέσα στην Ιερουσαλήμ.[iv]
Όταν όμως σαν αιρετικοί ιουδαίοι, διώχτηκαν και διασκορπίστηκαν,[v] η κοινοκτημοσύνη έμεινε στα χαρτιά. Για τους τύπους, τη θέση της πήρε η ελεημοσύνη που έφτασε μέχρι τις μέρες μας, συχνά πυκνά χρωματισμένη από οικονομικά σκάνδαλα που σκανδαλίζουν και τους πιο ρομαντικούς πιστούς. Δεν μπορούσε όμως να γίνει διαφορετικά. Σε μία ταξική κοινωνία, η ηθική πρέπει να συμβαδίζει με το κοινωνικό σύστημα που τη θεσπίζει. Η ηθική των θρησκειών είναι η βιτρίνα. Πιστή σύμμαχος στην κοινωνική αδικία του συστήματος, συχνά ρίχνει στάχτη στα μάτια των πιστών, αφήνοντας ασύδοτους τους ενόχους. Συμμαχεί μαζί τους. Τρώει από τα ίδια κρατικά ταμεία και ο ένας καλύπτει τον άλλον.
«Με την προσευχή στο στόμα αυτοί οι πιστοί» γράφει ο Παβέλκιν «χριστιανοί «Δημοκράτες» είναι έτοιμοι να ρίξουν πάνω στους λαούς ατομικές βόμβες για να τους υποχρεώσουν να ανέχονται αδιαμαρτύρητα το ζυγό της καπιταλιστικής δουλείας».[vi]
Αλήθεια, την αυταρχική και φασιστική πολιτική των Αμερικανών τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό με τη μιλιταριστική και ιμπεριαλιστική τους νοοτροπία, ποιος θα μπορούσε να αγαπήσει;

Αν η θρησκεία αγαπούσε τον άνθρωπο γιατί αδιαμαρτύρητα συμμαχεί με τους δολοφόνους;
Γιατί οι πιστοί αδιαμαρτύρητα πρέπει να δέχονται το σοβινισμό και την τρομοκρατία των Αμερικανών, πιστεύοντας ότι ο θεός βρίσκεται πίσω από κάθε δραστηριότητα του ανθρώπου;
«Θέλημα θεού» είναι ο πόλεμος και η ειρήνη, η δυστυχία και η ευτυχία, η φτώχεια, η θλίψη, η αδικία και ο πόνος. Ο Τόμας Μάλθους διακήρυξε ότι τον πόλεμο τον στέλνει ο θεός, κάνοντας πολλούς να πιστέψουν ότι η Μαλθουσιανή θεωρία λύνει το πληθυσμιακό πρόβλημα του πλανήτη γιατί αποτελεί νομοτέλεια της φύσης και όχι κάτι που μπορεί να αποτραπεί! Με λίγα λόγια, ο πόλεμος είναι δώρο του θεού, γιατί μας απαλλάσσει από το μεγάλο πρόβλημα του υπερπληθυσμού![vii]
Τι υποκρισία και απανθρωπιά…
Για να μη θιγεί η ευτυχία των λίγων, που ούτως ή άλλως δε θίγονται, οι «πολιτισμένοι» λαοί κάνουν ό,τι μπορούν για να κλέψουν και τον αέρα που αναπνέουν οι φτωχοί.
Πού βρίσκονται οι ηθικοί κανόνες της θρησκείας για την αποτροπή αυτής της απάνθρωπης συμπεριφοράς;
Τι κάνει η Εκκλησία γι αυτό;
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ήξερε να περιγράφει τη ζωή του αληθινού χριστιανού που σαν φοβισμένο πλάσμα πρέπει να βρίσκεται σε συστολή και να δοξολογεί το θεό τρέμοντας. Ο αληθινός χριστιανός, έλεγε, πρέπει αντί να γελά να θρηνεί γιατί η ανθρώπινη ζωή είναι κοιλάδα θλίψεων, δακρύων και στεναγμών.

«Μακάριοι είστε εσείς οι φτωχοί» γράφει ο Λουκάς «γιατί δική σας είναι η βασιλεία του Θεού. Μακάριοι είστε εσείς που τώρα πεινάτε διότι θα χορτάσετε. Μακάριοι είστε εσείς που κλαίτε διότι θα γελάσετε»![viii]
Τέτοιες ευαγγελικές ρήσεις μπορεί να βρει κανείς αρκετές στα θρησκευτικά εγχειρίδια γιατί εύκολα γράφονται και με θαυμασμό διαβάζονται, όμως είναι τόσο άκαιρες που στην εποχή μας φαίνονται ξεπερασμένες. Γραμμένες σε μία διαφορετική εποχή, κάτω από την απειλή των διωγμών, απευθύνονταν κυρίως σε δούλους και κατατρεγμένους που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, οι ρήσεις αυτές προσφέρονταν παρηγοριά στον άρρωστο. Σήμερα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Σε μία κοινωνία της αφθονίας και της αλόγιστης σπατάλης των πλουσίων για ευτελή και μηδαμινά πράγματα, η προτροπή της φτώχειας, της πείνας και του οδυρμού, όταν από το βάθος ακούγονται να τρίζουν χρυσά μαχαιροπίρουνα, είναι όχι μόνο προσβλητική αλλά προκλητικότατη που εξάπτει την οργή και υποτιμά τη νοημοσύνη.
Κάποτε, στις συναγωγές της διασποράς και στις εκκλησίες που φιλοξενούνταν σε κάποια ανώγεια ή κατώγια κρυφών σπιτιών, συναθροίζοντας συνωμοτικά τους πιστούς στο σκοτάδι, μπορεί να τους διάβαζαν τις ρήσεις αυτές που φαίνονταν τόσο δίκαιες και σπουδαίες, όμως σήμερα τέτοια κηρύγματα είναι ξεπερασμένα, όταν τα άμφια του παπά κοστίζουν μία περιουσία, εκκλησιαστικά κτίρια λαμποκοπούν στο χρυσάφι και η εκκλησιαστική ηγεσία διαχειρίζεται δισεκατομμύρια σε κινητές και ακίνητες αξίες!
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ντράπηκε να οικειοποιηθεί τους τούρκικους τίτλους της απέραντης ακίνητης περιουσίας της ή να παίζει τα μετρητά της στο ελληνικό Χρηματιστήριο και οι Καθολικοί να εισπράττουν κέρδη από την τράπεζα του «Αγίου Πνεύματος» στη Ρώμη και τα περίφημα καζίνο και τους πολυτελείς οίκους ανοχής του Μόνακο!

Ακόμα και αν η πρόθεση των πρώτων χριστιανών δεν ήταν να ξεγελάσουν τον πιστό, όταν οι εποχές άλλαξαν, η Εκκλησία όφειλε να διαφοροποιηθεί. Η εμμονή της όμως στη μακαριότητα της φτώχειας, της πείνας, της δυστυχίας, του πόνου, της ταπεινοφροσύνης και της δουλικής υποταγής, φαίνεται ύποπτη, γιατί δικαιολογεί τον ταξικό ζυγό και την ανοχή του πλούτου, τη στιγμή που ο κόσμος μαστίζεται από φτώχια και δυστυχία. Σε εποχές λιτότητας και φτώχειας που άνθρωποι πεινούν και παιδιά πεθαίνουν αφυδατωμένα στην αγκαλιά της μάνας, ο πλούτος και η χλιδή προκαλούν. Τα σκάνδαλα οργιάζουν. Η ασυδοσία βασιλεύει.
Οι πιστοί πρέπει, επιτέλους, να αντιδράσουν. Να αγαπήσουν τον κόσμο που ζουν, όχι επειδή πρέπει να καλοπεράσουν, αλλά επειδή τον κόσμο που κτίζουν τον αφήνουν κληρονομιά στα παιδιά τους.
Να πάψουν να νιώθουν σαν αναχωρητές αυτού του κόσμου. Η χαρά, το τραγούδι, το γέλιο, η ομορφιά, το θέατρο, δεν είναι αμαρτήματα. Αλήθεια, ποιος σήμερα φοβάται μήπως αμαρτήσει από τα αμαρτήματα αυτά;
Άλλη μία αναχρονιστικότητα που αποδεικνύει ότι η Αγία Γραφή είναι ήδη ξεπερασμένη.
«Να μην αγαπάτε τον κόσμο» γράφει ο Ιωάννης στην πρώτη του επιστολή, «ούτε τα πράγματα που είναι στον κόσμο. Αν αγαπά κανείς τον κόσμο, δεν υπάρχει αγάπη μέσα του, για τον Πατέρα» (2.15-17).
Αλήθεια, ποιος σήμερα απορρίπτει τη σαρκική επιθυμία ή τον υλικό πλούτο, όταν εύκολα μπορεί να τον αποκτήσει; Όπως είδαμε ακόμα και οι ηγεσίες των Εκκλησιών δεν έμειναν αλώβητες από την επιθυμία της σάρκας. Μπορεί να μην αποτελούν τον κανόνα, και ευτυχώς, όμως και η ύπαρξη της εξαίρεσης αποτελεί σκάνδαλο για τον πιστό που τους εμπιστεύτηκε. Οι ειδήσεις του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου οργιάζουν, κάθε μέρα σχεδόν, σκανδαλίζοντας τους αφελείς πιστούς που πίστευαν πως μόνο αυτοί κουβαλούσαν το προπατορικό αμάρτημα. Τα σεξουαλικά σκάνδαλα των ιερέων και των μοναχών φυσικά δεν αποτελούν φαινόμενο της εποχής μας. Πάντα ήταν επίκαιρα, πικάντικα και πιπεράτα, γιατί αποκάλυπταν την αλήθεια όταν έρχονται στο φως της δημοσιότητας!

Ο Έντουαρντ Φακς στο βιβλίο του «Ιστορία των Ερωτικών Ηθών και Εθίμων» διασώζει ένα ντοκουμέντο από την εποχή της Αναγέννησης που αποτελεί σκληρό κατηγορητήριο ενάντια στο παπισμό και την ανεκτικότητα που επικρατούσε στη Γερμανία τότε. «Πορνεία, επιμιξία, ληστεία, τοκογλυφία και ολόκληρη σειρά σοβαρών αμαρτημάτων, είναι τα επακόλουθα της διαγωγής του κλήρου». Δεν παρέλειψε ακόμα να σχολιάσει και το γεγονός ότι την ίδια περίοδο, οι κυριότεροι πάπες εξ’ αιτίας της ακόλαστης ζωής τους, ήταν άρρωστοι από σύφιλη, όπως ο Αλέξανδρος ο ΣΤ΄ (1493-1503), ο Ιούλιος ο Β΄ (1503-1513), ο Λέων ο Ι΄ (1513-1521). Για τον Ιούλιο το Β΄, όπως μεταδίδει ο αυλάρχης του Γράσσης, τη Μεγάλη Παρασκευή δεν μπορούσε να επιτρέψει να του φιλήσουν τα πόδια γιατί το ένα από αυτά ήταν κατεστραμμένο από την επάρατη αφροδίσια αρρώστια.
Ένα άλλο σχετικό ντοκουμέντο της εποχής αναφέρεται στην παιδεραστία της παπικής Αυλής. «Ο Πάπας Ιούλιος ο Β΄ ατίμασε δύο νεαρά αγόρια Γάλλων ευγενών, τα οποία εστάλησαν στην Ιταλία προς ανατροφήν παρά της Βασιλίσσης Άννης της Γαλλίας. Ο Ιούλιος ο Γ΄ διόρισε καρδινάλιο ένα νεαρό δεκαέξι ετών και οι Ρωμαίοι τον παρομοίαζαν με το Δία που παίζει με τον Γανυμήδη. Ο γιος του πάπα Παύλου του Γ΄, Λουδοβίκος, εβίασε το νεαρό επίισκοπο της Φαίντσας, ο οποίος από τη ντροπή του και από ένα αφροδίσιο νόσημα που του μετέδωσε ο διαφθορέας του, απέθανε, ενώ ο πάπας εξήγησε ότι επρόκειτο περί νεανικής ακράτειας και εσυγχώρησε τον υιό του».[ix]
Ο λαός που συνήθως εκφράζει τη σοφία του με χλευαστικές παροιμίες να πως αντιμετώπιζε από τότε τον κλήρο απαθανατίζοντας θυμοσοφικά τη νοοτροπία του και στιγματίζοντας την αδηφαγία και τη… σεξουαλική του ακράτεια.
«Στο θεό δοξολογία προσευχή, στον παπά καρβέλι και λαρδί». «Ο παπάς αγαπά το ποίμνιο του αλλά τα αρνιά περισσότερο από τα τραγιά».
Η πρώτη παροιμία είναι ρώσικη και γράφτηκε για τους Ορθοδόξους. Η δεύτερη γράφτηκε για τους Καθολικούς, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ορθόδοξοι δεν είχαν αδυναμία στο «ασθενές φύλο».
Οι γυναίκες ας μου συγχωρήσουν αυτό το γελοίο χαρακτηρισμό, όμως έπρεπε να υπερτονίσω το ταπεινωτικό χαρακτηρισμό της γυναίκας που και αυτός κυρίως προέρχεται από το μισογυνισμό των χριστιανών.[x]

Πηγή: Απόστολος Λυμπερίδης
«ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ»
Ενάλιος 2010

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ


[i] Πετρ. Α΄ 2.18-19.
[ii] Π. Α. Παβέλκιν «Τι είναι η θρησκεία» εκδόσεις Β. Γιαννίκος σελ. 186.
[iii] Αναφερόμαστε μέχρι το εδάφιο 8.3.
[iv] Πρόκειται για μία μικρή ομάδα ανθρώπων, κάτι σαν μια μεγάλη οικογένεια, που έμεναν στο ανώγι ενός σπιτιού, κάτι σαν ρετιρέ (1.13) και σύχναζαν στη Στοά του Σολομώντα (5.12).
[v] Πρ. 8.1.
[vi] Ό. π. σελ. 188.
[vii] Η μαλθουσιανή θεωρία, εμπνευσμένη από τον κληρικό και οικονομολόγο Τόμας Μάλθους (1766-1834) του Πανεπιστημίου του Χάιμπουρι δέχεται ότι ο πληθυσμός της γης αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο ενώ η διαθέσιμη ποσότητα τροφίμων με αριθμητική και αν δεν υπήρχαν οι πόλεμοι, οι επιδημίες και η ασιτία, θα είχαμε σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Δηλαδή αν δεν είχαμε ασιτία για τους πολλούς θα είχαμε σοβαρό πρόβλημα καλοπέρασης για τους λίγους!
[viii] 6.20-21.
[ix] Έντουαρντ Φακς «Ιστορία των Ερωτικών Ηθών και Εθίμων» εκδόσεις Πυρσός. Παρατίθεται από περιοδικό «Αινίγματα του Σύμπαντος» τεύχ. 45.
[x] «Η γυναίκα πρέπει να υπακούει τον άντρα όπως η Σάρα τον Αβραάμ… και οι άντρες να απονέμουν τιμή σε αυτές σαν ασθενέστερο φύλο» Πέτρ. Α΄ 3.1-7.

14 σχόλια:

SkyclaD είπε...

Ο Χριστιανισμός κ' οι αδελφές θρησκείες του, υπόσχονται έναν κόσμο φαντασμάτων, που δεν τον έχει δει κανείς μέχρι τώρα, κάνοντας τους βλάκες να τον επιθυμούν αδιαφορώντας για το παρόν τους αλλά κ' για το μέλλον των παιδιών τους πάνω στη Γη. Αυτό φυσικά βολεύει αυτούς που κυβερνούν (πλούσιους, παπάδες κλπ κλπ) διότι αυτή απολαμβάνουν τα αγαθά αυτής της ζωής (η οποία είναι κ' η μοναδική), βάζοντας τους βλάκες να δουλεύουν για να τους τα προσφέρουν, η όλη κατάσταση θυμίζει τους λευκούς της Αμερικής που πωλούσαν ουίσκι κ' έπαιρναν χρυσό απο του Ιθαγενείς.
Οι Παγανιστές λάτρευαν πέτρες, ξύλα, λιμνούλες κλπ είχαν μια λατρεία που σεβόταν τη φύση κ' κρατούσαν μια ισορροπία στην εκμετάλλευση της, αυτά όμως άλλαξαν όταν επικράτησαν οι θρησκείες τις ερήμου, αλήθεια τι προσφέρει η έρημος πέρα απο αντικατοπτρισμούς? Ο Άθεος δεν χρειάζεται να θεοποιήσει τη φύση για να τη σεβαστεί, έχει την απαιτούμενη γνώση αλλά κ' ηθική για να καταλάβει την σημασία της.

Άθεος είπε...

Χαίρομαι που ανοίγεις εσύ SkyclaD τα σχόλια με το καλά διατυπωμένο σχόλιό σου. Ιδιαίτερα μου άρεσε η παρομοίωση με την έρημο και τους αντικατοπτρισμούς της. Ζαλισμένοι από τις μετακινήσεις τους οι Βεδουίνοι μέσα στον ήλιο σκαρφίστηκαν να τιθασεύσουν ένα λαό με θεοκρατικό και ρατσιστικό προσανατολισμό προκειμένου να επιβιώσουν ανάμεσα στους ισχυρούς ειδωλολάτρες. Και το παραμύθι το έχαψαν και οι ίδιοι οι ειδωλολάτρες. Όταν έγιναν χριστιανοί κατέστρεψαν όλο τον πλούτο της παράδοσής τους, αντικαθιστώντας τον με τα παραληρήματα του εβραϊκού Μεσσία!
Το μίσος και η εκμετάλλευση των εξουσιαστών έφτασε μέχρι τις μέρες μας!

nicolaos demonicos είπε...

Γιὰ ποιά ἔρημο μιλᾶτε ὁ SkyclaD καὶ σύ, Ἄθεε; Θὰ τρελαθοῦμε τώρα; Μήπως σᾶς διαφεύγει τὸ περὶ τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου τοῦ θεοπνεύστου Λουκᾶ (Α΄ 80) «τὸ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι, καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς Ἰσραήλ»; Δηλαδὴ πῶς νομίζετε ὅτι «ηὔξανε» –ἀφῆστε στὴν ἄκρη τὸ «ἐκραταιοῦτο πνεύματι»– «ἐν ταῖς ἐρήμοις», ἂν οἱ ἔρημοι δὲν ἦσαν κατάφυτες; Διότι ὁ Ματθαῖος, θεόπνευστος πέραν πάσης ἀμφιβολίας καὶ αὐτός, μᾶς πληροφορεῖ (Γ΄ 4): «ἡ δὲ τροφὴ αὐτοῦ ἦν ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον». Ποὺ παναπῆ, φαντάζομαι καὶ θέλω νὰ πιστεύω, μέλι ἀπὸ ἄγριες μέλισσες. Διότι περὶ τεχνοτροπίας δι’ ἧς «ἀγριεύει» τὸ «ἥμερο» μέλι δὲν ἔχω ἀκουστά. Καὶ ἐπειδὴ προκειμένου νὰ παράξουν μέλι οἱ μέλισσες, ἄγριες καὶ ἥμερες, τρυγοῦν τὴν γύρη τῶν ἀνθέων, σημαίνει ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ κατάφυτη καὶ ἀεὶ ἀνθοφοροῦσα ἔρημο, ὁπότε δὲν μιλᾶμε γιὰ ἔρημο ἀλλὰ γιὰ μιὰ κατάφυτη πεδιάδα, ἡ ὁποία πιθανὸν ἦταν ἔρημος ἀπὸ ἀνθρώπους, ὅπως λέμε «ἔρημος, βαρὺς καὶ μόνος», κάτι τέτοιο δηλαδή. Διότι νὰ δεχθοῦμε πὼς ἡ ἄμμος τῆς ἐρήμου ἦταν «γυροφόρος», κάτι ποὺ πιθανὸν κάλυπτε τὶς ἄγριες μέλισσες, δὲν ἐξηγεῖ τὴν ὕπαρξη ἐκεῖ τοῦ ἄλλου φαγώσιμου τοῦ Ἰωάννου – τὶς ἀκρίδες. Οἱ ὁποῖες ἀκρίδες εἶναι διαπιστωμένο ὅτι δὲν κατοικοεδρεύουν σὲ ἐρήμους, περαστικὲς μόνον μπορεῖ νὰ εἶναι, διότι αὐτὲς ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ πράσινη τροφὴ καὶ εἶναι καὶ ἀδηφάγες οἱ ρουφιάνες. Καὶ ἐπειδὴ σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν καλύπτονται, ὅπως οἱ μέλισσες θὰ μποροῦσε νὰ καλυφθοῦν, ἀπὸ «γυροφόρο» ἄμμο ἀλλὰ μόνον ἀπὸ πράσινη τροφή, σημαίνει ὅτι ἡ ἔρημος αὐτὴ ἦταν μιὰ καταπράσινη ἔρημος.
Προφανὲς λοιπὸν ὅτι δὲν ἐπρόκειτο περὶ ἐρήμων ἢ ἔρημο, ἀλλὰ γιὰ κατάφυτη πεδιάδα. Βέβαια τῆς πεδιάδας αὐτῆς πλέον τῆς ἔμεινε τό… ἔρημος – ἴσως ἐδῶ ὀφείλει τὴν καταγωγή του τὸ γνωστὸ «καλύτερα νὰ σοῦ βγῆ τὸ μάτι παρὰ τὸ ὄνομα». Ἐξ οὗ καὶ ὁ μῦθος περὶ τῶν Ἰουδαίων ὡς λαοῦ τῆς ἐρήμου.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, SkyclaD, εἶναι λάθος νὰ ἀποκαλῆς βλάκες ἄνοους ἀνθρώπους... ντροπή σου!

Άθεος είπε...

Αγαπητέ ndemonicos δεν αναφέρθηκε κανείς στην έρημο όπου υποτίθεται ασκήτευε ο μυθικός Ιωάννης Πρόδρομος. Η έρημος που ο SkyclaD κι εγώ αναφερόμαστε είναι η έρημος των προϊστορικών Σημιτικών νομάδων της ερήμου. Τότε που σαν ένωση πολλών οικογενειών, συνέθεταν τις πρώτες οργανωμένες μεταναστευτικές ομάδες προκειμένου να εγκατασταθούν σε μια πιο εύφορη γη. Ακόμα δεν πίστευαν στον Γιαχβέ, αλλά σε θεότητες του ανέμου και της ερήμου. Όταν οργανώθηκαν σε έθνος προσπάθησαν οι ηγέτες να επιβάλουν ένα θεοκρατικό σύστημα προκειμένου να αντισταθούν τους γύρω εχθρικούς λαούς από τους οποίους απειλούνταν. Βλέπεις διεκδίκησαν το φιλέτο της Μέσης Ανατολής και όπως ξέρεις ακόμα δεν τα βρήκαν.

nicolaos demonicos είπε...

Φυσικά, Άθεε, δεν εννοώ την έρημο αναπτύξεως των «σημητικών» φυλών ως αυτήν στην οποία «έδρασε» ο παραμυθικός –και όχι «μυθικός»– Βαπτιστής ούτε και συσχετίζω «τὰς ἐρήμους» εν αις «τὸ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι» με εκείνες.
Απλώς αναρωτιέμαι: Αν η έρημος στην οποία έδρασε, ως γνωστόν, ο θείος του Ιησού ήταν πεδιάδα, τι είναι αυτό που θα μας πείση ότι το ίδιο δεν συνέβαινε και με την έρημο στην οποία αναπτύχθηκε ο τόσο δυσθεώρητα υψηλός πολιτισμός των αρχαίων Ιουδαίων; Ή μήπως αμφιβάλλεις και περί το δυσθεώτηρον του πολιτισμού τους, περί το οποίον σύγχρονοι ιστοριοδίφες επιστήμονες (εκ του «μήτερ, είδον μέλισσάν τινα ΕΠΙ ΣΤΗΜΟΝΟΣ») γράφουν; Προβάλλοντες μάλιστα αδιάσειστα επιχειρήματα;
Και πώς αλλοιώς, αν δεν διέθεταν τοιούτον δυσθεώρητον πολιτισμόν, ήθελον επιχειρήσει την κτίσιν του περιωνύμου πύργου κατόπιν της γνωστής συσκέψεως; «καὶ εἶπεν ἄνθρωπος τῷ πλησίον αὐτοῦ· δεῦτε πλινθεύσωμεν πλίνθους καὶ ὀπτήσωμεν αὐτὰς πυρί. καὶ ἐγένετο αὐτοῖς ἡ πλίνθος εἰς λίθον, καὶ ἄσφαλτος ἦν αὐτοῖς ὁ πηλός. καὶ εἶπαν· δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἔσται ἡ κεφαλὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ». Ώστε υπεχρεώθη «καὶ κατέβη Κύριος ἰδεῖν τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον, ὃν ᾠκοδόμησαν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων». Καταλαβαίνεις; Υποχρέωσαν ολόκληρο θεό να κατεβή στην Γη, οι άθλιοι! Διότι τρομοκρατήθηκε Κύριος... «λες, μόλις κατασκευάσουν και την ταράτσα, να ανεβούν και να με...;», θα σκέφτηκε, «καὶ εἶπε Κύριος• ἰδοὺ γένος ἓν καὶ χεῖλος ἓν πάντων, καὶ τοῦτο ἤρξαντο ποιῆσαι, καὶ νῦν οὐκ ἐκλείψει ἀπ’ αὐτῶν πάντα, ὅσα ἂν ἐπιθῶνται ποιεῖν», και με το δίκιο του. Και μη χάνοντας χρόνο, διότι τα πράγματα έπαιρναν άσχημη τροπή, αφού λογικό είναι να είχαν τελειώσει τον εξακοσιοστό εξηκοστό έκτο όροφο και ήσαν έτοιμοι να ρίξουν τα μπετά της ταράτσας, προέτρεψε τους άλλους διά του «δεῦτε καὶ καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ τὴν γλῶσσαν, ἵνα μὴ ἀκούσωσιν ἕκαστος τὴν φωνὴν τοῦ πλησίον». Τι να ‘κανε; Να τους γκρέμιζε τον ουρανοξύστη; Και τα μπάζα; Τι θα γινόταν με τα μπάζα; Έτσι λοιπόν συναπεφάσισαν, Κύριος και οι άλλοι –κάτι σαν «η Λίζα και οι άλλες»– «καὶ διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐκεῖθεν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐπαύσαντο οἰκοδομοῦντες τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον». Είδες τι σημαίνει να είσαι θεός; Ούτε το περιβάλλον να επιβαρύνης, ούτε να μπορούν οι λεμέδες να σε κατηγορήσουν ότι τους χάλασες την δουλειά. Και βεβαίως «διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτῆς Σύγχυσις, ὅτι ἐκεῖ συνέχεε Κύριος τὰ χείλη πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐκεῖθεν διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς». Δηλαδή μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: Αφ’ ενός γλύτωσε το κεφάλι του ή ό,τι άλλο Κύριος, αφ’ ετέρου δημιουργήθηκαν σε χρόνο d.t. οι γνωστές και άγνωστες (νεκρές πλέον) γλώσσες. Για να μην ισχυρίζονται οι διάφοροι άσχετοι ότι η γλώσσα είναι τάχα ζωντανός οργανισμός και αναπτύσσεται ανά τους αιώνες και τρίχες κατσαρές.
Εντάξει, Άθεε, εκτός θέματος ψιλοείμαι, αλλά αν σκεφθής το οπουδήποτε γελοίον ως ολότητα, κέντρο πέφτω. Διότι πόσο πιο γελοίο από το ανωτέρω καταγεγραμμένο και θεωρούμενο από τους άνοες πιστούς (τους οποίους ο SkyclaD υβρίζει αποκαλώντας τους «βλάκες») ως ιστορικό γεγονός μπορεί να είναι το «Οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐν παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς. τοῦτο γὰρ χάρις, εἰ διὰ συνείδησιν Θεοῦ ὑποφέρει τις λύπας, πάσχων ἀδίκως» του Πέτρου; (Α.2.18-19) Πέραν βεβαίως της επικινδυνότητός του.

Άθεος είπε...

Σου το ξανάπα: κάνε ένα blog να τα γράφεις εκεί...

zoyzoy είπε...

Το έχουμε πει επανειλημμένως καμία σχέση δεν έχει η διδασκαλία του Ιησού μ'αυτήν την θρησκεία που έχουν δημιουργήσει σήμερα οι εκπρόσωποί της.
Δυστυχώς έχουν διαφθαρεί όλοι μπροστά στη δύναμη του πλούτου.
Ο Ιησούς έζησε με μηδαμινά αγαθά κανείς δεν ακολούθησε το παράδειγμά του.
Μάλλον αυτόν τον τρόπο ζωής θ'ακολουθήσουμε από'δω και στο εξής χωρίς δουλειές και με λίγα αγαθά για να σωθούμε!(οι δανειστές μας σκέπτονται την σωτηρία της ψυχής μας:))
Αυτό που πρέπει να μας αφυπνίσει είναι η σωτηρία περισσότερο του πλανήτη μας.Μήπως να ενδιαφερθούμε μόνοι μας για αυτήν ο καθένας με τον τρόπο του αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι!

Την φθινοπωρινή θηλιά που λέγαμε δεν θα τη γλιτώσουμε τελικά:))

SkyclaD είπε...

nicolaos demonicos ο άνοος τι είναι? Βλάκας δεν είναι? Ηλίθιος δεν είναι? Ποιος έξυπνος άνθρωπος θα καθόταν να πιστεύσει παραμύθια απο ένα άκρως αντιφατικό Βιβλιο?

Άθεος είπε...

Αν η γιαγιά μου είχε ροδάκια… για να μην πω τι έπρεπε να έχει για να λέγεται παππούς zoyzoy. Ο Ιησούς δεν έζησε ποτέ, πόσο μάλλον με μηδαμινά αγαθά, αφού από πολύ νωρίς οι επισκοπές και οι εκκλησίες έπλεαν στη χλιδή. Αν θα έπρεπε να λεγόμαστε άνθρωποι θα έπρεπε πρώτα να μάθουμε να σκεφτόμαστε κι όχι να μιμούμαστε αυτούς που μας υποδεικνύουν πώς πρέπει να σκεφτόμαστε για να βολεύει το Σύστημα.
Συμφωνώ με την τελευταία σου φράση zoyzoy, όμως αναλογίστηκες αν η θρησκεία μας ωθεί έστω και με ένα δίδαγμα προς την σωτηρία του πλανήτη;

Άθεος είπε...

Ο SkyclanD αποφάνθη λογικώς νομίζω.

Dyer είπε...

Ο χειμαρρώδης λόγος σου φίλε Άθεε αποκαλύπτει το ηθικό προσωπείο των «ιερών» θρησκειών ανάγλυφα. Κοινός παρονομαστή όλων η επιβολή του ιερατείου απέναντι στο ποίμνιο. Η μέθοδος του ηθικού εγκλωβισμού των πιστών πολύ επιτυχημένη, αλλά η αποκάλυψη ερχόταν όταν αυτή δεν απέδιδε τα αναμενόμενα. Η βία και η αγριότητα του ιερατείου ήταν απροκάλυπτη.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα φίλε.

Άθεος είπε...

Φίλε μου Dyer, ειδικά για σένα που από τότε που ανακάλυψες το blog δεν απουσίασες ούτε μια φορά από τα σχόλια δεν έχω παράπονο. Μου αρκεί να μου γράψεις ότι απλά, έστω νοητά, ότι συμμετέχεις στους προβληματισμούς μας. Άλλωστε, έγινες τόσο φίλος που σε θεωρώ αναγκαίο ακόμα κι όταν οι αναρτήσεις εδώ θα σταματήσουν.

Μιχάλης Κ είπε...

Έλα, αηδίες!
Επειδή δηλαδή το Βατικανό έχει Τράπεζες που ασχολούνται με εμπόριο όπλων σημαίνει ότι αγαπάει το χρήμα;
Ποσώς!
Το κάνει για να μπορέσουν οι λαοί να επαναστατήσουν...

(αμάν αυτός ο μετριασμός)

Άθεος είπε...

Ειρωνείες... ειρωνείες... θα πας στην Κόλαση παιδί μου!

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ανθολογία 5 διηγημάτων Ε.Φ. (2019 σελ. 204) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (2014 σελ. 306) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
ΧΑΛΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (2010 δοκίμιο 608 σελίδες) Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ

Τα βιβλία μου

Τα βιβλία μου
Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (1998 μυθιστόρημα 348 σελίδες) Εξαντλημένο. Λίγα κομμάτια μόνο στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιοχαμός" Μαυροκορδάτου 7 Αθήνα σε προσιτή τιμή. Τηλέφωνο 2103824629

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

1. Οι θρησκείες, το είπαμε πολλές φορές, δεν ενώνουν τους ανθρώπους. Τους χωρίζουν.

Λαίλαπα για την ανθρωπότητα οι θρησκείες, δηλητηριάζουν τη ζωή!

Όπως έλεγε και ο Βολτέρος «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και εγκλήματα»!

2. Διαβάστε στο άλλο blog Τετραφάρμακος, το επίκαιρο άρθρο Υπάρχει ζωή πριν το θάνατο;


3. Στο έτερο blog «Ας φιλοσοφήσουμε για τη φιλία» αναρτήθηκε νέο θέμα «Για τη φιλία και τη ζωή σύμφωνα με τον Επίκουρο»

4. Πρόσκληση για δράση: αιτήσεις κατάργησης προσευχής και θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία

5. Να και μια είδηση που ενδιαφέρει: Παιδική κατασκήνωση για...άθεους

Επιτέλους υπάρχει επίθεση στην οπισθοδρόμηση!

6. Αντικαταστήστε άχρηστες θρησκευτικές γιορτές με ουσιαστικές γιορτές που εξυψώνουν τον άνθρωπο και την αλήθεια!

Απολαύστε το Children of Evolution και την «Ημέρα της Εξέλιξης» σαν μια πιθανή γιορτή που δεν θα αργήσει να γιορταστεί απ’ όλους μας!

7. Επίσης μην ξεχάσετε κι αυτό: Is This The Real Thing


Σχολιάστε το blog στο σύνολό του

Σχολιάστε το blog στο σύνολό του
Κάντε κριτική, πέστε τη γνώμη σας. Πείτε τη γνώμη σας άφοβα, ελεύθερα, ξάστερα!
Λόγω μεγάλου αριθμού σχολιαστών, παρακαλώ στο τέλος των σχολίων επιλέξτε Νεώτερο ή πατήστε εδώ.





Χριστιανικοί Βανδαλισμοί

Δείτε το λογοκριμένο κομμάτι της ταινίας του Κώστα Γαβρά για τους βανδαλισμούς των Χριστιανών επί της Ζωοφόρου του Παρθενώνα ΕΔΩ.

Ντοκιμαντέρ του Bill Maher Religulous 1 έως 11 με ελληνικούς υπότιτλους

Δείτε το Ντοκιμαντέρ του Bill Maher με ελληνικούς υπότιτλους. Αν δεν εμφανίζονται υπότιτλοι, πατάτε το άσπρο τρίγωνο κάτω δεξιά ενώ παίζει το video και στην στήλη που εμφανίζεται ενεργοποιείτε τους υπότιτλους πατώντας το κουμπί CC. Καλή διασκέδαση. Religulous 1 Religulous 2 Religulous 3 Religulous 4 Religulous 5 Religulous 6 Religulous 7 Religulous 8 Religulous 9 Religulous 10 Religulous 11 …και μια μικρή συνέντευξη του Richard Dawkins στον Bill Maher για όλα

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ - Richard Dawkins

Παρακολουθήστε τις βλαβερές συνέπειες της θρησκείας μέσα από πέντε μικρά video του Richard Dawkins (μέσω paratiritis7's Channel) Αν δεν εμφανίζονται οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιήστε τους με το κουμπί στη δεξιά κάτω πλευρά της οθόνης. Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ video: 1-5