Δοξάρι στα χέρια του Συστήματος η αλλοτριωμένη συνείδηση

Για την αλλοτρίωση έχω αφιερώσει ήδη τρεις αναρτήσεις στο blog και ένα Παράρτημα στο βιβλίο μου «Χαλκεύοντας την Ιστορία». Όμως δύσκολα εξαντλεί κανείς το θέμα, όταν σε κάθε βήμα της ζωής του την συναντά.

Αντιγράφω μια μικρή παράγραφο από την πρώτη ανάρτηση που παραστατικά έδινε μια εικόνα. «Όταν η συνείδηση αλλοτριώνεται στην παγίδα του ψέματος πέφτουν οι περισσότεροι. Άλλα ακούει, άλλα βλέπει και λανθασμένα αντιδρά! Χάνεται ο πραγματικός κόσμος, γίνεται σαν να λέμε εικονικός. Με λίγα λόγια ζούμε μια εικονική πραγματικότητα. Όσοι είδατε το ΜΑΤRΙΧ αντιλαμβάνεστε για τι πράγμα μιλώ. Το MATRIX είναι παντού. Μας περιβάλλει. Ακόμα και τώρα που διαβάζετε τούτες τις γραμμές. Βρίσκεται έξω από το παράθυρό σας. Όταν ανοίγετε την τηλεόραση. Το νιώθετε όταν πηγαίνετε στη δουλειά, στην εκκλησία, στην εφορία. Είναι, όπως λέει ο Μορφέας στην ταινία, ο κόσμος που σου σκεπάζει τα μάτια και σου κρύβει την αλήθεια!»

Εν κατακλείδι, αλλοτρίωση είναι το αίσθημα που έχει κάποιος πως η μοίρα του δεν καθορίζεται από τον ίδιο αλλά από παράγοντες ανεξάρτητους από τη θέληση και τις δυνάμεις του. Στο υπάρχον κοινωνικό σύστημα, εύκολα μπορεί να χειραγωγηθεί κάποιος, μέσω της θρησκείας, σαν να ζει μια εικονική πραγματικότητα που αποξενώνει τους πάντες και τα πάντα. Όταν το αντιληφθείτε αυτό θα καταλάβετε γιατί οι κυβερνήσεις έχουν συμφέρον να διαιωνίζουν τη θρησκεία και μέσω αυτής να υποτάσσουν και να αποξενώνουν τους πολίτες από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Αυτό ήταν γνωστό από την αρχαιότητα και ο Κριτίας, αν και Τύραννος, δεν δίσταζε να το τονίζει συνεχώς. Σήμερα, με την έλευση του χριστιανισμού, δεν παραλείπουν να κολλούν την ετικέτα του θρησκεύματος από την ηλικία εκείνη που το άτομο δεν είναι καν σε θέση να κρίνει ή να αποφασίζει. Άλλοι αποφασίζουν γι αυτόν.

Ποιοι;

Το Σύστημα!

Όμως το Σύστημα, είναι έτσι δομημένο, ώστε να μην φαίνεται ότι σου επιβάλει την θέλησή του. Πρέπει να σε κάνει μόνος να αποφασίζεις να πράττεις αυτό που θέλει αυτό. Για παράδειγμα ο γονιός που κολλά στο παιδί του την θρησκευτική ετικέτα, δεν το αντιλαμβάνεται αυτό. Νομίζει ότι ο ίδιος αποφασίζει κι όχι το Σύστημα. Ο νηπιοβαπτισμός, είναι η πρώτη βίαιη και αυταρχική επιβολή ενάντια στον πολίτη, που σου επιβάλει αυτό που έχει ανάγκη αυτό, όμως εσύ χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι νιώθεις την υποχρέωση να το κάνεις. Το πιστοποιητικό με την ετικέτα αυτή θα συνοδεύει το παιδί σε ολόκληρη τη ζωή του, για να ξεχωρίζει από κείνους που έδωσαν στα παιδιά τους διαφορετική πιστοποίηση. Τότε, εύκολα το σύστημα μπορεί να σε στρέψει ενάντια σε κείνους που το ίδιο έχει συμφέρον να πολεμήσει, ενώ εσύ θα νομίζεις ότι πολεμάς για το συμφέρον σου. Για το συμφέρον της η εξουσιαστική δύναμη εκμεταλλεύεται τα πάντα. Όταν τα ιδεώδη του μαχητή θιγούν γίνεται βιαιότερος και πιο αποτελεσματικός. Για ποιον; Μα φυσικά για το Σύστημα! Απ’ όλα όμως τα ιδεώδη, η θρησκεία είναι αυτή που σε κάνει πιο φανατικό. Γι’ αυτό και το Σύστημα σε αυτήν επενδύει περισσότερο.

Το Σύστημα αυτοτροφοδοτείται ακόμα και από τα χαμηλότερα στρώματα, από τους υποτελείς τους συστήματος, χωρίς αυτοί να το αντιλαμβάνονται. Το περίεργο είναι που οι υποτελείς, βρίσκονται σε στενή σχέση με το σύστημα, δηλαδή αλληλεξαρτώνται και συνεχώς το ανατροφοδοτούν. Πώς γίνεται αυτό; Ένας είναι ο γενικός κανόνας: Αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε, να μην φαίνεται διόλου ή αν αυτό είναι αδύνατον, τουλάχιστον να μην φαίνεται καθαρά ή να είναι διττό. Πίσω από το διφορούμενο, το σύστημα κρύβεται, και το προφανές γίνεται δυσνόητο, άλογο, απίθανο, στους περισσότερους. Οι πολλοί θα απαρτίζουν από δω και εμπρός το Σύστημα και θα το ανατροφοδοτούν, θα το συντηρούν χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έγιναν πιόνια του. Οι άλλοι θα είναι τα μαύρα πρόβατα. Κάτι σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι που θα τους φορτώνουμε όλα τα κακά και θα τους αποπέμπουμε με το παραμικρό. Το σύστημα συχνά τους βαφτίζει κι αυτούς με ετικέτες, ακόμα κι όταν είναι έντιμοι πολίτες που πασχίζουν να κτίσουν το μέλλον των παιδιών τους.

Όμως, μιας και είπαμε ότι η θρησκεία είναι καθοριστικός παράγοντας αλλοτρίωσης, ας δούμε πώς το Σύστημα την εκμεταλλεύεται κάνοντας την πίστη αναγκαιότητα και την αθεΐα κατάρα, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Όταν ο νους υποστεί την αλλοτρίωση, σαν αόρατος εχθρός μας υπονομεύει από μέσα, διαστρεβλώνει την αλήθεια, αποξενώνοντάς την σε τέτοιο βαθμό ώστε να ζούμε σε ένα κόσμο που δεν κατανοούμε, παίζοντας το παιχνίδι εκείνων που θέλουν να μας χειραγωγούν για να μας έχουν για πάντα υποταγμένους. Ποιοι είναι αυτοί που έχουν τέτοιο συμφέρον; Μα ποιοι άλλοι από εκείνους που κινούν τα νήματα κάθε εξουσιαστικής δύναμης που λέγεται κοινωνικό Σύστημα και αποβλέπει στο ατομικό συμφέρον των λίγων, της Ολιγαρχίας.

Ο άνθρωπος αλλοτριώνεται με την υποταγή και την δουλεία. Η ταξική του υποδούλωση στην ολιγαρχία των εξουσιαστών από την μια διαιωνίζει την αλλοτριωμένη του συνείδηση και από την άλλη ενισχύει την μοιρολατρία και τον ιδεαλισμό του. Σαν ο ίδιος να δημιουργεί τις αλυσίδες που τον δένουν.

Τα Μ.Μ.Ε. για χάρη της τηλεθέασης και των οικονομικών συμφερόντων που εξυπηρετούν είναι έτοιμα να διασπείρουν το ψέμα παραπλανώντας τον θεατή. Τα πάντα μπορούν να διαστρεβλωθούν και γρήγορα το ψέμα θριαμβεύει σαν «κοινή συνείδηση». Η είδηση διαστρεβλώνεται. Η ιστορία χαλκεύεται. Η προβοκάτσια στις μέρες μας έγινε επιστήμη. Συχνά λέγεται και μάρκετινγκ που στο χώρο της διαφήμισης έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Σε μια αλλοτριωμένη συνείδηση το ψέμα κυριαρχεί.

Το ψέμα και το άδικο φαίνεται να έχει μεγαλύτερη δύναμη από το αληθινό και το δίκαιο, σε αντίθεση με ότι πίστευε ο Αριστοτέλης.

Εσείς, τι λέτε, κάνουμε αυτό που τελικά είναι σωστό ή αυτό που μας προγραμμάτισαν να κάνουμε και να πιστεύουμε;

Την έχουμε την αλήθεια ή ζούμε στην ψευδαίσθηση και στο ψέμα αντιστρέφοντας τους όρους;

Γιατί άλλα λέμε και άλλα κάνουμε;

Όταν αντιληφθούμε ότι διδάσκουμε το καλό για να κάνουμε τους καλούς, αλλά στην πράξη αδιαφορούμε για το καλό, κάνοντας κακό, τότε θα αντιληφθούμε, τι είναι το matrix και η αλλοτρίωση. Τότε θα απομυθοποιήσουμε τον όμορφο κόσμο μας. Δυστυχώς είμαστε υποκριτές. Οι κυβερνήσεις, οι εκκλησίες και άλλες ύποπτες οργανώσεις είναι μόνο για το δικό τους καλό και όχι για το δικό μας. Αυτοί δημιούργησαν αυτόν τον ελεεινό κόσμο που από τη μια μέρα στην άλλη γίνεται όλο και χειρότερος. Αυτόν τον κόσμο με περισσή υποκρισία έκαναν τον κόσμο να πιστέψει ότι τον δημιούργησε ο θεός γιατί ο θεός με σοφία, λένε, τον έκανε! Παρόλο που είναι τόσο άδικος και τόσοι πολλοί υποφέρουν όταν λίγοι δεν ξέρουν τι έχουν οι περισσότεροι αυτό δεν το θεωρούν κακό. Πιστεύουν ότι έτσι πρέπει να γίνεται. Δέχτηκαν την μοίρα τους! Ποιος τους ανάγκασε; Οι ίδιοι νομίζουν κανείς! Όμως πίσω από την αλλοτριωμένη τους συνείδηση βρίσκεται το Σύστημα. Αυτός ο αόρατος εχθρός που δεν έχει υλική παρουσία κάπου, αν και βρίσκεται παντού!

Δεν πέρασαν πολλά χρόνια όταν στην Παγκόσμια Σύνοδο του ΟΗΕ για το Περιβάλλον, στο Ρίο Ντε Τζανέιρο το 1992 ένα ανήλικο κοριτσάκι, μόλις δώδεκα χρονών, άφησε άφωνο τον κόσμο για μόλις εφτά λεπτά, θέτοντας την πρόκληση στους υποκριτές και τους εξουσιαστές αυτού του ελεεινού κόσμου που άλλα λένε και άλλα πράττουν τραντάζοντάς τους με την στεντόρεια αλλά παιδική φωνή της τους ακροατές με τα λόγια αυτά: «Στο σχολείο μας διδάσκετε να μην μαλώνουμε, να τα βρίσκουμε μεταξύ μας, να σεβόμαστε τους άλλους, να καθαρίζουμε ότι έχουμε λερώσει, να μην πονάμε άλλα πλάσματα, να μοιραζόμαστε, να μην είμαστε πλεονέκτες. Τότε γιατί πάτε και κάνετε αυτά που μας λέτε να μην κάνουμε; Ο πατέρας μου πάντα μου λέει: Είσαι ότι κάνεις, όχι ότι λες! Λοιπόν αυτά που κάνετε με κάνουν και κλαίω τη νύχτα. Δεν σταματάτε να ισχυρίζεστε ότι μας αγαπάτε, αλλά θα σας θέσω μια πρόκληση: ταιριάξτε λόγια με έργα!»[1]

Μόνο ένα, αγνά, παιδικό μυαλό θα μπορούσε να αντιληφθεί αυτήν την αλήθεια, όταν δεν θα προβάλει αντίσταση με δικαιολογίες. Ο ενήλικος που τα ξέρει όλα, για να μπορέσει να ξεπεράσει την αδικία αυτή, μόνος θα προβάλλει αντιστάσεις και θα τα δικαιολογεί όλα, ρίχνοντάς τα πολλές φορές στην κακή του τύχη ή στο θεό που μας δοκιμάζει ή στην ελπίδα ότι όλα θα φτιάξουν όπως έφτιαξαν για κάποιους άλλους. Αρωγός εδώ βρίσκεται το Σύστημα, με τις θρησκευτικές διδαχές, με τις «πειστικές» υποσχέσεις των πολιτικών, μέχρι με την δυνατότητα που του δίνεται από τον πρώτο λαχνό του λαχείου που μπορεί να του αλλάξει τη ζωή. Φτάνει να είναι πιστός σε κάποιους κώδικες που ορίζει το Σύστημα. Δεν είναι πεισμένος αρχικά ότι ο πλούσιος είναι ο ευυπόληπτος πολίτης. Πρώτα μαθαίνει ότι ο ίδιος, χωρίς μέσα παραγωγής και κυρίως χωρίς χρήμα είναι ο ευτελής πολίτης. Ο τιποτένιος, που πρέπει να βρίσκεται πάντα «υπό» του κυρίου του, του αφεντικού, εκείνου τέλος πάντων που ρυθμίζει τη ζωή του και έχει ένα λόγο να βρίσκεται πιο πάνω από τους άλλους.

Στις μέρες μας εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς την υποκρισία αυτή. Όμως και πάλι αποφεύγει από μόνος του την αλήθεια. Συνεχίζει να ζει στην πλάνη. Όχι πως το ψέμα τον εξυπηρετεί, αλλά του είναι, σαν χρυσό χάπι, πιο εύπεπτο. Η αλήθεια δεν καταπίνεται εύκολα, δυστυχώς! Να, ένα παράδειγμα: Στις μέρες μας αποτροπιασμένοι βλέπουμε τα αίσχη των Τζιχαντιστών, με την ίδια απάθεια που τόσο καιρό βλέπαμε τους βομβιστές αυτοκτονίας. Άτομα που σκορπούσαν το θάνατο ζωσμένοι με βόμβες στο κορμί τους. Σήμερα με χολυγουντιανή σκηνοθεσία θρησκευτικοί εγκληματίες αποκεφαλίζουν αθώους ομήρους πολέμου με μαχαίρια. Κάνουν μαζικές δολοφονίες πολιτών, δεμένους πισθάγκωνα, μέσα στις πόλεις ή γυμνούς μπροστά στους ανοιγμένους μαζικούς τάφους που με μπουλντόζες τους θάβουν, λες και πρόκειται για μολυσμένα ζώα που πέθαναν και πρέπει να ταφούν. Γυναίκες να πετροβολούνται δημόσια από τους ίδιους τους γονείς και τα αδέρφια επειδή βιάστηκαν ή να πωλούνται σαν πόρνες επειδή αποφάσισαν να πάνε σε σχολείο ή να αλλαξοπιστήσουν! Σοκαριστήκατε, δεν λέω και πολλοί ίσως και να δακρύσατε ή κλείσατε την τηλεόραση, που η φρίκη σας χάλασε την διάθεση ή που τα αθώα μάτια των παιδιών σας έκλεψαν σκηνές από την αλήθεια του υπέροχα πλασμένου κόσμου σας. Όμως εκείνο το «γιατί» δεν είδα να απασχολεί κανέναν. Ούτε ατομικά, από σας τους ίδιους, αποσιωπώντας τον ρόλο της πίστης, ούτε συλλογικά όπου η τηλεόραση θα έπρεπε να κινήσει την «κοινή γνώμη» για να βρεθεί μια λύση. Οι περισσότεροι συγχύστηκαν που τα γεγονότα αυτά θα ωθήσουν νέα πλήθη μεταναστών να εισρεύσουν στην χώρα μας, ενώ κάποιοι άλλοι έβγαλαν τα ρόπαλα για να τα έχουν διαθέσιμα μόλις χρειαστούν! Ποιον εξυπηρετούν και οι μεν και οι δε; Ακριβώς το Σύστημα που θέλει τον κόσμο να δυστυχεί, να βρίσκεται ανακατωμένο και διχασμένο ώστε οι επικυρίαρχοι να αλωνίζουν και να εξουσιάζουν με μεγαλύτερη ευκολία. Ποιον;

Σήμερα αυτούς. Αύριο εμάς!

Δυο φρασούλες, όμως μόνο η πρώτη πέρασε από το μυαλό. Η δεύτερη δεν μας αφορά. Γι αυτό δεν μας απασχολεί ποιος φταίει. Το πρόβλημα το έχουν αυτοί, στην Αφρική, στην Ασία, δόξα τω θεώ, εμείς μια χαρά είμαστε!

Υποκριτές! Αυτοί ποιοι είναι δηλαδή; Δεν είμαστε εμείς;

Ποιος σε αναγκάζει να μην λες «η πίστη φταίει»; Ενώ το ξέρεις. Είσαι έτοιμος να σκοτώσεις αυτόν που απειλεί την πίστη σου. Όχι; Δεν νιώθεις σαν φασίστας και Τζιχαντιστής τότε. Όμως γιατί άλλοι νιώθουν; Ούτε συνειδητοποίησες ότι εδώ έγινε ένας Διαφωτισμός που υποστηρίχθηκε από κάποιες επαναστάσεις και κάποιοι θυσιάστηκαν γι’ αυτό. Ενώ εκεί, ούτε γράμματα ξέρουν και όσοι αποφασίσουν να μάθουν, γίνονται θύματα της Πίστης. Εδώ δεν είναι Συρία να μας επιστρατεύει με το ζόρι η ISIS. Ούτε Νιγηρία, να απαγάγει παιδιά η Boko Haram επειδή τα στείλαμε σχολείο. «Ο Θεός είναι Μεγάλος»! Έτσι σκοτώνουν εκεί! Ναι ξέρω, πάλι θα μου πεις γι’ αυτούς, ενώ εμείς εδώ… δόξα τω θεώ και θα κάνεις το σταυρό σου! Όμως δεν θα συνειδητοποιήσεις πάλι τι φταίει!

Χωρίς την πίστη σε διαφορετικούς θεούς δεν θα υπήρχε τόσο μίσος. Οι θρησκείες διαιωνίζουν τους πολέμους και τους κάνουν τόσο αποτροπιαστικούς και βίαιους.

«Και λοιπόν… τι θέλεις να κάνουμε;» θα έλεγε ένας χριστιανός ή μουσουλμάνος. Ας ασπαστούν αυτοί την δική μας πίστη! Εδώ τον λόγο έχει ο εγωισμός. Ξεχάστε τις διδαχές των ιερών βιβλίων. Τώρα ζείτε την πραγματικότητα. Άλλο τα βιβλία, άλλο η ζωή. Τα βιβλία λένε τι να πιστεύουμε. Στη ζωή κοιτάμε το συμφέρον μας, τα βιβλία δεν έχουν καμιά σχέση.

Όμως το δόγμα δεν χωρίζει τους ανθρώπους μόνο ανάμεσα στις θρησκείες, αλλά ανάμεσα και στα δόγματα της ίδιας θρησκείας. Τα περισσότερα εγκλήματα στη Συρία γίνονται όχι ανάμεσα στους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς, αλλά ανάμεσα στην αιώνια έχθρα μουσουλμάνων, ανάμεσα στους ομόθρησκους Σιίτες και Σουνίτες, όπως κάποτε ανάμεσα στις αιρέσεις του χριστιανισμού.

Όμως για να το παραλληλίσουμε με όσα πιο πάνω είπαμε, αλλού βρίσκεται το πρόβλημα και αλλού εστιάζεται η συνείδηση διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι πολιτικό. Ποιος θα έχει το πάνω χέρι! Όμως αυτό δεν θα προσέλκυε τόσους οπαδούς και δεν θα μπορούσαμε να τους χειραγωγήσουμε κατά πώς βολεύει το Σύστημα. Για την ομαδοποίηση του ποιμνίου, μόνο η θρησκεία είναι κατάλληλη. Δοκιμασμένο!

Ας πάμε πάλι στους αντιμαχόμενος μουσουλμάνους για να δούμε πώς δημιουργούνται τα «προβλήματα». Οι διαφορές φαίνεται να ξεπηδούν από ένα λάθος του Προφήτη. Βλέπεις κι αυτός δεν προέβλεψε την αναστάτωση που θα έφερνε στο μέλλον και… ξέχασε να αφήσει τον τρόπο που οι χαλίφηδες θα διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Ο θάνατος του προφήτη ήρθε απροειδοποίητα! Κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθει το τέλος του, φαίνεται ακόμα κι όταν είναι ο εκπρόσωπος του θεού! Άντε πες το αυτό σε κανέναν μουσουλμάνο!

 Έτσι λοιπόν οι Σιίτες δέχονται ότι χαλίφης μπορεί να γίνει μόνο κάποιος άνθρωπος που κατάγεται από την οικογένεια του προφήτη όπως ο Αλή που ήταν εξάδελφος του Μωάμεθ και είχε παντρευτεί την κόρη του Μωάμεθ, Φατιμά, ενώ οι Σουνίτες υποστηρίζουν ότι νόμιμος διάδοχος του Μωάμεθ πρέπει να προέρχεται από τους τρεις πρώτους χαλίφηδες, μετά από αυτόν, δηλαδή τον Αμπού Μπεκρ, τον Ομάρ και τον Οσμάν ή Οθμάν.

Ο Οσμάν (τρίτος χαλίφης) κατηγορήθηκε για κακή διοίκηση που οδήγησε στη δολοφονία του στις 17 Ιουνίου 656. Τότε ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στον Μωαβία, που ανακηρύχτηκε χαλίφης στη Συρία, και στον Αλή, τον γαμπρό του Μωάμεθ, που ήταν ο νέος χαλίφης της Μεδίνας. Ο εμφύλιος  τελείωσε μετά από πέντε χρόνια, το 661, με τη δολοφονία του Αλή. Όμως τα δόγματα δεν αλλάζουν ούτε με δολοφονίες ούτε με εμφυλίους. Η διαμάχη συνεχίζεται μέχρι σήμερα και θα συνεχίζεται για πολλά χρόνια ακόμα.

Αυτή είναι η διαφορά. Και γι αυτό, τόσο αίμα και δυστυχία, που απειλεί όχι μόνο να καταστρέψει ολόκληρο τον κόσμο αλλά και να τον αφανίσει! Τα πυρηνικά όπλα μπορούν να μας φέρουν «κοντά στο θεό» πολύ γρήγορα!

Όμως πού πραγματικά βρίσκεται το πρόβλημα; Ας το αναφέρουμε ευθέως: στο δόγμα, στην πίστη, στις θρησκείες!

Αντί να προσπαθούμε να καταργήσουμε αυτό που δημιουργεί το «πρόβλημα»  και τον διχασμό, προσπαθούμε να συμφιλιώσουμε αντίθετα δόγματα! Αν τα δόγματα μπορούσαν να αλλάξουν δεν θα λεγόντουσαν δόγματα!

Σαν να έπαθε το πόδι μας γάγγραινα και να σαπίζει ή σαν ο καρκίνος να απλώνεται σε ολόκληρο το σώμα ραγδαία και μεις προσπαθούμε να αντιστρέψουμε με προσευχές τα «μη αντιστρεπτά». Προσπαθούμε να διορθώσουμε κάτι ακριβώς με τον τρόπο που το δημιουργήσαμε! Δεν πρόκειται έτσι να λυθεί το πρόβλημα και αυτό το γνωρίζουν οι ιθύνοντες και γι’ αυτό κάνουν ό,τι μπορούν για να μην λυθεί. Γι αυτό κάνουν πως προσπαθούν να το λύσουν, ενώ στην ουσία το πυρπολούν ακόμα περισσότερο.

Κανείς λοιπόν δεν απορεί για την γάγγραινα της πίστης. Όμως ούτε και περνά από το μυαλό των πιστών να θέσουν στον εαυτό τους ένα τέτοιο ερώτημα. Γιατί, όταν οι απαντήσεις μπορούν να δώσουν τη λύση, η αλλοτρίωση φροντίζει να τις αποφεύγει. Στρουθοκαμηλισμός λοιπόν δεν είναι μόνο η ηθελημένη άγνοια του κινδύνου αλλά και η προσπάθεια να αποφύγουμε την αλήθεια επειδή προσβάλλεται η πίστη μας. Γι’ αυτήν την έρμη τραβάμε τόση δυστυχία.

Αποξενώνοντας τον άνθρωπο από την πραγματικότητα προστατεύουμε το Σύστημα. Κανείς δεν μιλάει για την κατάργηση της πίστης, που ως δια μαγείας θα έλυνε όλα προβλήματα από τη μια στιγμή στην άλλη.

Δεν είναι δυνατόν να προσευχόμαστε να μας λύσει ο θεός τις διαφορές που υποτίθεται αυτός μας έδωσε! Αυτό είναι, για να το πω πιο παραστατικά, σαν να προσεύχονται τα πρόβατα στον λύκο από τον οποίο κινδυνεύουν ή όπως λέει και ο λαός «να βάζουμε τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα»!

Ποτέ όμως κανένα πρόβατο δεν θα αντιληφθεί γιατί το ταΐζει ο βοσκός. Αντίθετα, είναι τόσο σίγουρα ότι τα αγαπά, ώστε η μόνη ασφάλεια που νιώθουν είναι αυτή που νιώθουν όταν είναι ασφαλισμένα στο μαντρί!

---

[1] Το κορίτσι  λεγόταν Cullis-Suzuki  Σήμερα είναι ακτιβίστρια περιβαλλοντολόγος, και συγγραφέας. Το βίντεο εκείνο στη Βραζιλία μπορείτε να το δείτε στην διεύθυνση αυτή: http://www.youtube.com/watch?v=_MW46cu0UM8&NR=1

Ο θρησκευτικός εθνικισμός των τζιχαντιστών και οι πολιτικοί Τζιχαντιστές της Δύσης

Όχι επειδή ο ρατσισμός αυτές τις μέρες ετοιμάζεται να συζητηθεί στη βουλή, αλλά επειδή ο τζιχαντισμός σε Ανατολή και Δύση, έγινε παιχνίδι σε βάρος των λαών, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της Ολιγαρχίας και της αδυσώπητης παγκόσμιας Νέας Τάξης πραγμάτων. Αυτό είναι το θέμα του άρθρου.

Τα δελτία ειδήσεων καθημερινά κατακλύζουν εικόνες μπροστά στα απορημένα μάτια των αδαών, από την προέλαση των Τζιχαντιστών. Μαζικές σφαγές αμάχων, αποκεφαλισμούς,ανελέητος διωγμός και πανικός παντού. Τα δόγμα των Αμερικάνων «Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός» έγινε σήμα κατατεθέν παγκοσμίως! Η Νέα Τάξη πραγμάτων σε δράση. Η εκπαίδευση των Αμερικανών να εκκολάψουν την παγκόσμια τρομοκρατία, ώστε να βρουν πρόσχημα να την «καταπολεμήσουν», απέδωσε καρπούς και η παραγωγή και πώληση όπλων αποφέρει ήδη μεγάλα κέρδη, ενώ πόλεμοι για οικονομικά συμφέροντα βρίσκουν στήριξη στον θρησκευτικό φανατισμό! Με λίγα λόγια, το
κουτί της Πανδώρας άνοιξε και αναζητείται η Ελπίδα!

Κάποιοι ρομαντικοί «ευσυνείδητοι χριστιανοί» στη Δύση ακόμα δεν μπορούν να αντιληφθούν πώς αλλοτριώθηκε η συνείδησή τους και αποξενωμένοι από τον κόσμο νιώθουν υπεροχή έναντι των μουσουλμάνων και ασφάλεια μακριά από τα μέτωπα των φονταμενταλιστών της Ανατολής. Κάποιοι άλλοι ελαφρώς υποψιασμένοι με απογοήτευση ρωτούν «Πού είναι ο πολιτισμένος κόσμος;» χωρίς να είναι σε θέση να αποδεχτούν ότι στην διδασκαλία του παιδαγωγικού τους συστήματος βρίσκεται η ρίζα του κακού. Άλλα λένε στα παιδιά και άλλα κάνουν οι δάσκαλοι του Συστήματος! Από τη μια πουλούν τα όπλα και από την άλλη κάνουν τον ανήξερο και οι Τζιχαντιστές, τελικά, μόνο πυρηνικά δεν έχουν! Ποιοι όπλισαν αυτά τα τέρατα να σκορπούν έτσι το θάνατο; Όταν θλίβεσαι για την κατάντια του κόσμου δεν δείχνεις υπεροχή και ανωτερότητα, αλλά σκύβεις το κεφάλι και αναιρείς την υποκρισία της εκπαιδευμένης σου λογικής, ανθρωπάκι της ανοχής και του καναπέ!

Νομίζεις ότι η χριστιανική σου διδασκαλία στα σχολεία, στις εκκλησίες, στο γυαλί της τηλεόρασης και στα βιβλία της υποκρισίας που διαβάζεις σε δικαιολογεί που κάθεσαι αδρανής και τελευταία ούτε που το πήρες χαμπάρι, κακόμοιρε «άνθρωπε της συμφοράς» το παίζεις και ρατσιστής σε βάρος όλων αυτών των κατατρεγμένων ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα! Δεν φτάνει που είσαι χριστιανός, έγινες και ρατσιστής πανάθεμά σε, βλάκα, που νομίζεις πως φυλάς Θερμοπύλες κρατώντας ρόπαλο για να χτυπάς όλους εκείνους που κατάφεραν να δραπετεύσουν από την Σαρία της άδικης κοινωνίας τους, την επιθετικότητα της Αλ Κάϊντα και την κόλαση των Τζιχαντιστών!

Αν είχες οικογένεια στο Ιράκ, στο Πακιστάν, στο Σουδάν, στη Νιγηρία ή σε κάποια χώρα απ’ αυτές, ω άνθρωπε απίθανε, που η μάνα και η γυναίκα σου γίνεται είδος προς πώληση, η κόρη σου πόρνη του χαλίφη και οι γιοι σου οι μελλοντικοί καμικάζι του θανάτου, τι θα έκανες άρρωστε στο μυαλό… θα καθόσουν να σε σφάξουν στο γόνατο νιώθοντας ηδονή και συνετίζοντας τους υπόλοιπους, όπως παλιά έκαναν στις πλατείες οι χριστιανοί, καίγοντας άθεους, μάγισσες και αιρετικούς…

Δεν θα έφευγες να βρεις μια καλύτερη τύχη για τα παιδιά σου…

Χωράει στου ανθρώπου το μυαλό, η εκδοχή, δίνοντας όλες τις οικονομίες σου για να σου εξασφαλίσουν μια χώρα της ουτοπίας που μέσα στην πατρική σου κόλαση ονειρεύτηκες να πας τα παιδιά σου… και φτάνοντας, να σε περιμένουν για να σε σφάξουν ρατσιστές, που υποτίθεται πολιτισμένοι της Δύσης αυτοί και ευσπλαχνικοί χριστιανοί του «αγαπάτε αλλήλους» σε περιμένουν στη γωνία…

Ουαί υποκριτές!

Ουαί τσιράκια των Τζιχαντιστών!

Ουαί πιόνια του Συστήματος!

Φασίστες, ανόητοι και αλήτες, που το παίζετε και Έλληνες, τουρκόσποροι και Σλαβοπαίδια που αν υπήρχε Ξένιος Δίας θα έτριζαν τα κοκαλάκια του στου Ολύμπου την κορυφή, πιστεύοντας τόσο καιρό κι αυτός ότι η λέξη «φιλοξενία» είναι λέξη ελληνική που έμελε να κληρονομηθεί απ’ τους Νεοέλληνες σαν του λόγους σας!

Τελικά, το θέμα είναι πολιτικό, θρησκευτικό, ηθικό ή άπτεται της εκπαιδευμένης μας λογικής και της ψυχολογίας όπου το Σύστημα γεννά, μορφώνει και συντηρεί χειραφετημένα πιόνια από γεννησιμιού τους… Πώς μπορούμε να αναλύσουμε αυτή την κατάντια όπου με τόση ευκολία βαφτίζουμε ειδεχθείς πράξεις σαν θεάρεστες και φιλάνθρωπες χειρονομίες ή κοινώς φιλοσοφικά «θέληση του θεού» και ελεύθερη βούληση καθαγιασμένη από τον Αγαθό Θεό… Αλήθεια, με ποια σοφία όλα αυτά ποιήθηκαν… τι κόσμος είναι αυτός…

Το έχουμε πει κι άλλη φορά και θα το ξαναπούμε: Η σχέση του ανθρώπου σ’ αυτό το απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα είναι σχέση αλτρουιστική, γιατί το σύστημα, όπως φαίνεται, φέρεται με αλτρουισμό στις υπνωτισμένες και αλλοτριωμένες μάζες των ανθρώπων, όπως ένας σαδιστής στο μαζοχιστικό του ταίρι! Με αυτόν τον τρόπο τα παγκόσμια διευθυντήρια ελέγχουν τις εξαθλιωμένες μάζες των λαών που αποδέχονται την πνευματική τους εξαθλίωση.

Αρωγός στο Σύστημα, βρίσκεται η θρησκεία. Όχι μόνο τώρα, πάντα ήταν το στήριγμα της άρχουσας τάξης, αν και στην ιστορία φαίνεται η πολιτική να βρίσκεται στην επικουρία της. Ανέκαθεν οι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν οι ηγέτες της φυλής, του έθνους και του πολιτικού συστήματος.

 

Στην Παλιά Διαθήκη ο μονοθεϊσμός φαίνεται να γεννήθηκε για να διαχωρίσει τους Υιούς του θεού, τον αγαπητό Ισραήλ, από τους Εθνικούς. Οι τελευταίοι ήταν οι ειδωλολάτρες! Να πώς γεννήθηκε ο μονοθεϊσμός στο Ισραήλ. Ο Γιαχβέ ήταν ο θεός των Εθνικιστών Εβραίων. Όλοι οι άλλοι ήταν Εθνικοί, Έλληνες δηλαδή! Δυστυχώς την λέξη «ειδωλολατρία» την υιοθέτησαν και οι χριστιανοί! Πρώτη μορφή αποξένωσης: η πίστη ενάντια στην εθνική τους συνείδηση! Τον 4^ο αιώνα με την νομιμοποίηση του Χριστιανισμού εξορίστηκαν και εξοντώθηκαν όσοι Έλληνες συνέχιζαν να πιστεύουν ακόμα στην πατρώα τους θρησκεία, στα έθιμα και στις παραδόσεις των πατέρων τους. Τα ιερά τους, τα μνημεία και ό,τι θύμιζε Ελληνισμό καταστράφηκε με μανία. Αυτό συνεχίστηκε και τον 5^ο και 6^ο αιώνα. Όχι ότι μετά σταμάτησε, αλλά τον 7^ο και 8^ο οι χριστιανοί στράφηκαν στους δικούς τους, στους αιρετικούς που άρχισαν να τους εξοντώνουν όπως τους πρώτους. Τώρα πώς γίνεται να είσαι και Έλληνας και Χριστιανός… ούτε και οι χριστιανοί που κόπτονται σαν Έλληνες το ξέρουν!

Μήπως οι μουσουλμάνοι ξέρουν τι οπλίζει το χέρι του αδερφού και του πατέρα να σκοτώσουν τη μάνα, την γυναίκα ή την αδερφή για την τιμή που η Σαρία επιβάλει, φωνάζοντας σαν αγρίμια «Ο Θεός είναι Μεγάλος»…

Ακόμα και στην κατήχησή τους Μουλάδες, ιεραπόστολοι και φανατικοί ισλαμιστές διακηρύσσουν πώς πρέπει να πεθαίνουν οι άπιστοι (άπιστοι για τους ισλαμιστές είναι ότι και για τους χριστιανούς: άθεοι, αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι).

Δι αποκεφαλισμού είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος, γιατί είναι ο πιο αποτρόπαιος που αρμόζει σε έναν άπιστο!

«Όταν αποκεφαλίζετε τον άπιστο, μην το κάνετε αδιάφορα όπως όταν σφάζετε ένα πρόβατο. Όταν αποκεφαλίζετε τον άπιστο να είστε συγκεντρωμένοι για να νιώθετε την ηδονή»!  Το σχετικό βίντεο εδώ, αν και μετά από κάποιοχρόνο πιθανότατα θα αποσυρθεί.

Αντίστοιχο βίντεο από την πλευρά του Ιουδαϊσμού. Στο όνοματης Τορά η θανάτωση παιδιών και οικογενειών μη Εβραίων θεωρείται νόμιμη!

Μην σας φαίνονται υπερβολικά αυτά χριστιανόπουλα! Όταν φανατιστείς κι εσύ, έτσι θα σκοτώνεις! Το έχετε κάνει με πολύ χειρότερο τρόπο: στα υπόγεια των εκκλησιών σε ολόκληρη την διάρκεια του Μεσαίωνα. Ιησουίτες, ιεροεξεταστές, δήμιοι και θρησκευτικοί καταδότες αλώνιζαν σαν κοινοί εγκληματίες και με βάναυσο τρόπο που διαρκούσε ατέλειωτες ώρες για τον ανακριτή και αιώνες για το θύμα. Οι σημερινοί ισλαμιστές, μέσα στις ερήμους και στις σπηλιές, πολεμώντας αλλόθρησκους, δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Μια μαχαιριά στο λαιμό ή λίγες πέτρες και τσιμεντόλιθους στην πόλη είναι αρκετά σαν εργαλεία και όπλα φονικά για να βγάλουν το άχτι τους, χωρίς να δώσουν λόγο σε κανέναν. Αντίθετα μάλιστα γίνονται ήρωες εξασφαλίζουν άνετα τα 72 παρθένα Ουρί μετά θάνατον! Ναι, μπορούν να ποθούν τόσο τη γυναίκα, ακόμα και την ώρα που την σκοτώνουν. Όμως ο Θεός είναι Μεγάλος και θεάρεστη η πράξη τους!

Για παράδειγμα δείτε γιατί πράγμα νοιάστηκε περισσότερο, ένας βομβιστής καμικάζι του θανάτου, μετά την έκρηξη, για να αντιληφθείτε ότι η θρησκευτική πίστη δεν απέχει καθόλου από την γελοιότητα!

Κι αν κανένας τους ξεφύγει… το Σύστημα το πρόβλεψε κι αυτό. Χιλιάδες ανόητοι εθνικιστές καραδοκούν!

Ανθρώπινη αλληλεγγύη; Τι είναι αυτό;

Συμπόνια; Καμιά!

Δικαιοσύνη; Ανύπαρκτη!

Καράβια, χωρίς τύψεις, βουλιάζονται. Απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης παρουσιάζονται, φυλακές και μπουντρούμια κτίζονται, αρκεί να μην δραπετεύσει κανείς στην Ευρώπη. Το Δουβλίνο πληρώνει καλά!

Ιδιωτική ασφάλεια έγιναν οι ανόητοι φασίστες, που σαν δοξάρι, τους κινεί το Σύστημα χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι υποστηρίζουν αυτούς που υποτίθεται πολεμούν! Αυτό κι αν είναι αλλοτρίωση! Τάχα ότι νοιάζονται για την Ελλάδα, τους εργαζόμενους και τα μεροκάματα. Ψέματα! Τα ίδια λένε και οι κυβερνώντες. Χορτάσαμε ψέμα και υποκρισία.

Αν είναι δυνατόν να είναι έτσι οι απόγονοι των Ελλήνων!

Οι Έλληνες λέει τρώνε σκουπίδια, δεν μπορούμε να θρέψουμε και ξένους!

Φοβούνται μη μας φάνε οι ξένοι τα σκουπίδια;!

Τους παίρνουν, λένε, οι ξένοι τις δουλειές!

Αυτοί οι κατατρεγμένοι από τους Τζιχαντιστές είναι οι ξένοι. Τα τσιράκια των ξένων τραπεζών, οι κυβερνώντες, που ξεπουλούν την πατρίδα τους στους εμίρηδες και τους πλουτοκράτες δεν είναι ξένοι. Αυτοί με το ψηλό καπέλο που κρατούν τα δολάρια ποιοι είναι, δίποδα θηλαστικά; Αυτοί αγοράζουν την πατρίδα σου με ψίχουλα, κομμάτι κομμάτι από το βιός σου και όταν αργότερα θα είσαι δούλος τους, θα καταλάβεις πώς δέθηκες στο άροτρο σαν ζώο. Θα νιώσεις την δουλεία στο πετσί σου και θα έχεις σιχαθεί αυτό που είσαι τώρα. Θα γίνεις μετανάστης ο ίδιος και δεν θα ξέρεις, στο τόπο που θα πας, γιατί σε κυνηγάνε οι φασίστες. Μοίρα στον ήλιο δεν θα έχεις και συ και θα βλέπεις να μαραζώνει το μέλλον των παιδιών σου. Αυτό που έσπειρες, αυτό θα θερίσεις, εγγονέ πρόσφυγα και γιε μετανάστη που δεν ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός και ποιον να πολεμήσεις!

Όμως, τέτοιος πουλημένος είσαι, γιατί πάντα υπεράσπιζες τους ξένους, ακόμα κι όταν σαν κατακτητές ήρθαν να καταπατήσουν την πατρίδα σου. Φορώντας μια κουκούλα κατέδιδες τους πατριώτες, όπως εκείνοι τον Μεσαίωνα ή όπλιζες τα χέρια σου βάφοντάς τα με αίμα, ταγμένος πάντα με την αντίδραση, τον εχθρό, ενάντια στην πατρίδα σου και τώρα μας το παίζεις πατριώτης, τρομάρα σου, ανόητε φουσκωτέ από τα αναβολικά που οι φαρμακοβιομηχανίες σε δηλητηριάζουν και οι κυβερνήσεις τους σε χειραγωγούν και συ, μαϊντανέ, νομίζεις ότι τους πολεμάς!

Αυτούς που σήμερα πολεμάς, αυτοί επαναστάτησαν τον 18^ο αιώνα για να διαφέρεις από την Ανατολή σήμερα. Όμως, αγνώμων και αγράμματος όπως είσαι, πολεμάς τα θύματα των Τζιχαντιστών, αυτών που έναν Διαφωτισμό χρειάζονται και όχι μαζί τους να οπισθοδρομείς. Ποια διαφορά έχεις με αυτούς; Καμιά! Κι αυτοί εθνικιστές και φανατικοί πιστοί είναι. Ούτε που ξέρεις ότι είναι αδελφή της θρησκείας σου που έχετε κοινό ιερό βιβλίο, μέσα από το οποίο γίνατε εχθροί μεταξύ σας. Ποτέ δεν θα μάθεις, χριστιανοφασίστα, ότι οι θρησκείες δεν ενώνουν τους ανθρώπους, αλλά τους χωρίζουν!

Φλέγεται η Μέση Ανατολή, όμως γιατί οι πόλεμοι διαιωνίζονται μόνο από τον θρησκευτικό φανατισμό, ποτέ δεν θα το μάθεις!         

Εδώ οι αφελείς ρωτάνε «Πού είναι ο πολιτισμένος κόσμος;»

Ποιος σκέφτεται να ανοίξει ένα θρησκευτικό βιβλίο να μάθει πώς διαπαιδαγωγήθηκε από μικρός… Ποιος διάβασε την Βίβλο, αυτό το «θεόπνευστο» βιβλίο που ξεσηκώνει θύελλα μίσους, ενώ αναφέρει γενοκτονίες, βάρβαρους πολέμους, θανατώσεις παιδιών, αδερφών και γυναικών που τόσο εύκολα πωλούνται στα παζάρια σαν δούλες πόρνες και τιποτένιες! Τίποτα δεν θα μάθεις για τη δουλεία, που η εργασία, σαν κοινωνικό φαινόμενο κατάντησε ταξική κατάρα. Μπορεί ο Πλάτωνας να μην κατάφερε να θεσμοθετήσει τις τάξεις που ονειρευόταν, όμως το κατάφερε ο Παύλος και ο Αυγουστίνος ώστε νομιμοποιώντας την δουλοκτητική κοινωνία σαν θεσμό στην συνείδηση του πιστού να διαιωνίσουν το εκμεταλλευτικό σύστημα και τους επόμενους αιώνες.

Αλλά ας δούμε πιο παραστατικά μια εθνικιστική συμπεριφορά μέσα στην Παλιά Διαθήκη που σε ολόκληρο το κατάπτυστο αυτό βιβλίο η ανθρώπινη αλληλεγύη, η φιλοξενία και η συμπόνια φαίνεται να είναι πραγματικά άγνωστες λέξεις.

Στο βιβλίο της Ιουδίθ (Κεφάλ. 12 και 13) κεντρική ηρωΐδα είναι η ίδια που, αν και γυναίκα, με πίστη στο Θεό, σώζει την πατρίδα (την πόλη Βαιτυλούα) από τους ξένους Ασσύριους ειδωλολάτρες.

Οι ξένοι πρέπει να αποκεφαλίζονται για να εμψυχώνουν τους πιστούς και η ηρωική Ιουδήθ εμψυχώνει τους συμπατριώτες της σκοτώνοντας τον αρχηγό των Ασσυρίων Ολοφέρνη, με αποκεφαλισμό σηκώνοντας στα χέρια το κομμένο του κεφάλι!

Σήμερα τον αποκεφαλισμένο Ολοφέρνη βλέπουν όλοι οι πιστοί που μπαίνουν στην Καπέλλα Σιστίνα (βλέπε διπλανή εικόνα) φιλοτεχνημένη αναπαράσταση από τον Μιχαήλ Άγγελο. Η Ιουδήθ με την κεφαλή του εχθρού της μέσα στο ταψί.

Ο Λούκας Κράναχ ο Πρεσβύτερος δημιούργησε μια κοκκινομάλλα Ιουδήθ με πολλά κοσμήματα, σαν την πάμπλουτη Εκκλησία του Συστήματος, να κρατάει το κεφάλι του Ολοφέρνη, όπως οι σημερινοί Τζιχαϊστές.

Ο Caravaggio απέδωσε τον αποκεφαλισμό τόσο ζωντανά, σαν να γίνεται μπροστά στα μάτια του πιστού.

Ο Μαντένια απεικονίζει την Ιουδήθ να πετάει σε μια σακούλα το κεφάλι του Ολοφέρνη, που κρατάει ένας υπηρέτης

ISIS (Ισλαμικό Κράτος Συρίας και Ιράκ)

H θρησκευτικότητα υποκρύπτει τον εγωισμό και τον φανατισμό που στη συνέχεια θα οδηγήσει σε ανήκουστα ειδεχθή εγκλήματα τον πιστό! Τότε η κατάσταση γίνεται ανεξέλεγκτη και η αποαλλοτρίωση, η επιστροφή στην φυσιολογική κατάσταση, υπόθεση δύσκολη και πολλές φορές αδύνατη. Το μίσος βαλτώνει και η αλήθεια, εύκολα δεν φαίνεται. Το άτομο νομίζει ότι ζει στιγμές μεγάλης ευθύνης, ότι δεν σώζει μόνο τον εαυτό του στο επέκεινα, αλλά κυρίως υπηρετεί το Θεό του, την θρησκεία του και την πατρίδα του. Ίσως να νομίζει ότι υπηρετεί και τον άνθρωπο και τον ανθρωπισμό. Έναν θρησκευτικό «ανθρωπισμό» που μόνο ανθρωπισμός δεν είναι!

Από εκεί και πέρα όπως λέει και ο Κρίστοφερ Χίτσινς «η θρησκεία δηλητηριάζει τα πάντα». 

Μπορεί η θρησκευτική αγάπη να πυροδοτήσει μίσος και απεχθείς εγκληματικές πράξεις;

Δεν σκόπευα να κάνω την ανάρτηση αυτή όμως πήρα ένα μήνυμα από κάποιο ανώνυμο φίλο όπου με αγνά αισθήματα, δεν λέω, με προέτρεπε, σαν άθεο, να αγαπώ όσο αγαπούν και οι χριστιανοί! Του απάντησα με τις πρώτες δυο παραγράφους που σας παραθέτω. Έπειτα άρχισα να γράφω χωρίς σταματημό ένα ολόκληρο κείμενο που θεώρησα σωστό να σας το παραθέσω, απαντώντας έτσι πιο ολοκληρωμένα για πιο απαιτητικούς… λάτρεις της αγάπης.

Τα ορθογραφικά λάθη δεν με πειράζουν. Το να ερμηνεύεις λανθασμένα τον κόσμο σου μόνο με πειράζει. Κανένας θεός δεν υπάρχει, ούτε καλός ούτε κακός. Σήμερα ανιχνεύουμε οντότητες απειροελάχιστες, όπως το μποζόνιο higgs. Και όμως, αν δεν τις εντοπίσουμε, δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν. Είναι θέμα φυσικής. Η αγάπη είναι υποκειμενικό συναίσθημα. Καμιά σχέση με υλική οντότητα. Είναι συναίσθημα και το έχουν όλοι. Άλλοι λίγο και άλλοι πολύ.

Ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μου δείξεις αυτό που βρήκες. Όμως αυτό βρίσκεται όχι μόνο σε σένα ή σε όσους πιστεύουν, αλλά σε όλους. Ακόμα και οι κακοί έχουν αγάπη για κάτι, όπως και οι καλοί συχνά αγαπούν κάτι που για άλλους είναι κακό. Μη σου φαίνεται απίθανο. Η θρησκεία είναι μοναδική σε αυτό. «Μπορεί να κάνει καλούς ανθρώπους να κάνουν ειδεχθή εγκλήματα». Δεν το λέω μόνο εγώ αυτό, κυρίως το λέει η ιστορία. Αυτές οι τρεις εξ αποκαλύψεως θρησκείες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες γιατί το μίσος για τους άλλους, τους αλλόδοξους, βγαίνει χωρίς καταναγκασμούς και μάλιστα τόσο δικαιολογημένα που έχεις την εντύπωση ότι όχι κακό δεν κάνεις αλλά επιβραβεύεσαι και από το θεό.

Άνοιξε την Παλιά Διαθήκη και θα δεις γενοκτονίες και εξολοθρεύσεις «ειδωλολατρών» (έτσι οι Ισραηλινοί λέγανε τους εχθρούς τους) που θα μείνεις άναυδος για την σκληρότητα που οι άνθρωποι αυτοί έδειχναν σε όσους δεν πίστευαν ότι και αυτοί. Πήγαινε στον 4^ο αιώνα να δεις με την νομιμοποίηση του Χριστιανισμού πώς εξορίστηκαν και εξοντώθηκαν όσοι Έλληνες συνέχιζαν να πιστεύουν στην πατρώα τους θρησκεία, στα έθιμα και στις παραδόσεις των πατέρων τους. Τα ιερά τους, τα μνημεία και ό,τι θύμιζε Ελληνισμό καταστράφηκε με μανία. Αυτό συνεχίστηκε και τον 5^ο και 6^ο αιώνα. Όχι ότι μετά σταμάτησε, αλλά τον 7^ο και 8^ο οι χριστιανοί στράφηκαν στους δικούς τους, στους αιρετικούς που τους εξόντωσαν όπως τους πρώτους. Σε αντίδραση αυτής της νοοτροπίας εμφανίστηκε ένα διαφορετικό σχήμα, με περισσότερες διαφορές, ανάμεσα στους Άραβες, που ονομάστηκαν Ισλαμιστές. Όταν εξελίχτηκαν σε μια διαφορετική θρησκεία το μίσος πλάτειασε ακόμα περισσότερο, γιατί και αυτοί δρούσαν με το ίδιο σκεφτικό. Τα μίση τώρα πολλαπλασιάστηκαν.

Εν τω μεταξύ ανάμεσα στους Χριστιανούς και εξαιτίας των πολιτικών συνθηκών της εποχής η θρησκευτική ηγεσία προκάλεσε άλλη μια διάσπαση όπου στους κόλπους της Χριστιανοσύνης εμφανίστηκε ακόμα μια διαφορετική θρησκεία, αυτή των Καθολικών. Την διαμάχη μεταξύ τους εκμεταλλεύτηκαν οι Ισλαμιστές οι οποίοι απέσπασαν εδάφη και έμψυχο υλικό. Οι απογοητευμένοι και εξαθλιωμένοι χριστιανοί τους είδαν σαν απελευθερωτές που τους αποσπούσαν από τους δυνάστες τους. Ήταν τόσα τα δεινά για τους λεγόμενους Ορθόδοξους της Ανατολής που ακόμα και σήμερα κλαίνε την μοίρα τους: το λίκνο της χριστιανοσύνης (Κωνσταντινούπολη, Αγιά Σοφιά) βρίσκεται στα χέρια μουσουλμάνων.

Το πανηγύρι θρησκευτικού μίσους, ακόμα και σήμερα, βρίσκεται σε ανάπτυξη. Εντάχθηκε το μίσος και οι πλουτοκράτορες της Δύσης λόγω της επεκτατικής τους πολιτικής βρήκαν τον τρόπο να διαιωνίζουν το μίσος για οικονομικό συμφέρον.

Τώρα δεν χρειάζονται προσχήματα, ανοιχτά εξτρεμιστικές θρησκευτικές οργανώσεις, σε Αφγανιστάν και Νιγηρία, όπως η Μπόκο Χάραμ, ανοιχτά υποστηρίζουν ότι δεν θέλουν οι γυναίκες να μαθαίνουν γράμματα. Έτσι εξασφαλίζουν υποταγή στον άντρα και στο Σύστημα. Πίσω τους βρίσκονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που αδιαφορούν για την κατάντια των υπανάπτυκτων λαών. Ξέρουν, όσο περισσότερο βουλιάζουν αυτούς, τόσο μεγαλώνουν τα πλούτη και την επικυριαρχία τους σε κάθε γωνιά της γης καθιστώντας αδύνατη κάθε αντίδραση στο μέλλον.

Η θεοκρατία αυτή πριν εμφανιστεί στην κοινωνία τα πρώτα της βήματα τα έκανε από το πατρικό σπίτι, από τον πατέρα στο γιό και από το γιό στον γιό του. Οι γυναίκες δεν έχουν και τόση πέραση στις κοινωνίες αυτές. Η παραμικρή αντίδραση συχνά καταλήγει σε ξυλοδαρμούς, δημόσιες μαστιγώσεις, θανατικές καταδίκες δια πετροβολισμού ή στην καλύτερη περίπτωση σε κάποιον ακρωτηριασμό του προσώπου. Η θρησκεία διαποτίζει τη συνείδηση του πιστού από τα πρώτα του βήματα. Ο νηπιοβαπτισμός είναι ετικέτα που θα συνοδεύει τον πιστό σε ολόκληρη τη ζωή του. Η περιτομή είναι συμβόλαιο και σφραγίδα ανάμεσα στο θεό και τον δούλο του. Όμως, αν η περιτομή είναι υποταγή του άνδρα στο θεό τότε η κλειτοριδεκτομή είναι υποταγή της γυναίκας στον άνδρα που σφραγίζεται με την αφαίρεση της κλειτορίδας. H κλειτοριδεκτομή, είναι μια επαίσχυντη πράξη που δεν τιμά τον άνθρωπο και την ηθική. Αν οι θρησκείες που την υιοθετούν το κάνουν για λόγους θρησκευτικής ηθικής, αντιλαμβανόμαστε πόσο λάθος είναι να διαιωνίζεται αυτή η ανήθικη πράξη στο όνομα του θεού, στον οποίο αποδίδουμε σοφία και φιλευσπλαχνία. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, τα θύματα, σε Αφρική, Ασία ακόμα και στην Ευρώπη, υπολογίζονται γύρω στα 150 εκατομμύρια. Ναι 150 εκατομμύρια γυναίκες, έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή.  Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναφέρει ότι καθημερινά έξι χιλιάδες κορίτσια υφίστανται αυτόν τον επώδυνο ακρωτηριασμό, δηλαδή περίπου δυο εκατομμύρια το χρόνο. Πολλές από αυτές τις επεμβάσεις καταλήγουν στο θάνατο από μολύνσεις ή μετεγχειρητικές περιπλοκές, αφού δεν γίνονται από ειδικευμένους γιατρούς, αλλά από άσχετους ιερείς με πρωτόγονα μέσα πάνω σε πέτρες, όπως ορίζει η θρησκεία.

Συχνά μαζί με τον ακρωτηριασμό και με αφαίρεση των εσωτερικών και εξωτερικών χειλιών γίνεται και ταυτόχρονη συρραφή του κόλπου αφού προηγουμένως ξυστούν για να κολλήσουν.

Σήμερα η γενεσιουργός αιτία των κομπλεξικών και ψυχικά διεστραμμένων ατόμων βρίσκεται ανάμεσα σε κείνους που στερούνται με την βία αυτό που είναι έκδηλο και φυσιολογικό: αγάπη για ζωή και έρωτα. Ιδιαίτερα όμως απαιτείται αίσθηση της ισότητας απέναντι στο άλλο φύλο και όχι υποταγή κάτω από την απειλή της μεταθάνατον τιμωρίας. Βρίθουν τα εγκλήματα κατά της γυναίκας και το πιο παράλογο όλων είναι ότι αυτοί που τόσο εγκληματούν, ακόμα και ενάντια στην γυναίκα και την κόρη τους δεν έχουν ίχνος όχι τύψης αλλά πικρίας που τόσο βάναυσα αφαίρεσαν μια ζωή! Τούτο το τελευταίο είναι το πιο ανησυχητικό!

Πετροβολισμός από πρόσφατη εκτέλεση γυναίκας στην Συρία

Κάποιοι ρομαντικοί, σαν εσένα φίλε μου, χωρίς να συνδέουν την αποξένωση που μέσω της θρησκείας τους επιβλήθηκε, εστιάζονται στην «αγάπη» που εδώ και αιώνες αναμασούν, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η «αγάπη» αυτή είναι φενακισμένη και απατηλή πέρα ως πέρα. Ο πιστός, δεν στηρίζεται στην πραγματικότητα του δικού μας κόσμου, αλλά στην μεταθανάτια θρησκευτική ουτοπία που του δίδαξαν από μικρό κάνοντάς του πλύση εγκεφάλου. Το «πρόβλημα» μετατέθηκε από τον πραγματικό κόσμο σε έναν ιδεατό και ανύπαρκτο κόσμο. Ανίκανος να διαχωρίσει την πραγματικότητα από την ιδέα, ζει σε ένα κόσμο ψεύτικο, αποξενωμένος από την πραγματικότητα και διαποτισμένος με μυθοπλασίες και κάθε λογής ιδεαλιστικές πληροφορίες που του εμφύτευσαν στο μυαλό από νήπιο. Δεν μπορώ να μην παραθέσω ένα απόσπασμα από μια παλαιότερη ανάρτησή μου για την φενακισμένη αυτή ηθική του χριστιανισμού: Αγάπη: η φενακισμένη ηθική του χριστιανισμού 

«Η αλλοτρίωση είναι πολυδιάστατη και επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους. Ο πιο συνηθισμένος είναι αυτός της πίστης όπου ο πιστός αποξενώνεται από τον κόσμο του και σαν χαμένος είναι έτοιμος να υποδουλωθεί στον εξουσιαστή… αμετάκλητα και άνευ όρων! Τότε ο άνθρωπος γίνεται μέρος του συστήματος. Δεν αναζητά την αλήθεια, δεν αμφιβάλει, δεν βάζει ερωτήματα, δεν αναζητά το ιστορικό στοιχείο ενώ η επιστημονική μεθοδολογία κρίνεται ελλιπής, επισφαλής και επιζήμια. Συχνά καταδικάζεται, όπως τότε στον Μεσαίωνα!

Η πιστός γίνεται ευκολόπιστος, καταπίνει την τροφή αμάσητη, γίνεται έρμαιο του μύθου και ο μαζοχισμός όργανο της ταξικής κυριαρχίας. Το έχουμε πει κι άλλη φορά και θα το ξαναπούμε: Η σχέση του σ’ αυτό το απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα είναι σχέση αλτρουιστική, γιατί το σύστημα, όπως φαίνεται, φέρεται με αλτρουισμό στις υπνωτισμένες και αλλοτριωμένες μάζες των ανθρώπων, όπως ένας σαδιστής στο μαζοχιστικό του ταίρι! Με αυτόν τον τρόπο τα παγκόσμια διευθυντήρια ελέγχουν τις εξαθλιωμένες μάζες των λαών που αποδέχονται την πνευματική τους εξαθλίωση.»

Όλες οι εικόνες του ανθρώπου από την πρώτη του καταγραφή μέσα στην παρθένα του συνείδηση μέχρι να πεθάνει μια δύναμη θα τον εξουσιάζει αυτή που υποτίθεται θα τον δεχτεί… μόλις παραδώσει την ψυχή του! Είναι αστείο όταν το συνειδητοποιήσει κανείς, όμως πολύ δύσκολο να καταφέρεις να αντισταθείς στον διαποτισμένο σου ιδεαλισμό που σε ολόκληρη τη ζωή σου θα σε εξουσιάζει από μέσα. Δεν θα μπορείς να αντιληφθείς ότι άλλοι σε εξουσιάζουν, γιατί αθρόα οι ιδέες σου θα σε πλημμυρίζουν σαν μια νοητική παλίρροια που θα γεννά αυθόρμητα ο νους σου. Να γιατί εδώ και χρόνια διατυμπανίζω την φράση «Η θρησκεία, μέσω της κοινωνίας του θεάματος, είναι η δύναμη της εξαπάτησης στην οποία, κάθε αλλοτριωμένος νους, είναι έτοιμος να υποδουλωθεί». Για μια πληρέστερη μελέτη του φαινομένου της αλλοτρίωσης διαβάστε το Παράρτημα που παραθέτω στο βιβλίο μου «Χαλκεύοντας την Ιστορία» όπου σαν τίτλο χρησιμοποιώ την ίδια φράση.

Πιστεύω, φίλε μου, να ήταν πλήρης η απάντησή μου στο θέμα της «αγάπης» που τόσο απλόχερα φαίνεται να το σκορπάτε εσείς, ενώ εμείς οι άθεοι στερούμαστε από αυτήν. Όμως στη λέξη «πλήρης» ας μου συγχωρεθεί η έκφραση αφού μια απάντηση σε μήνυμα δίνω και καθόλου δεν αναπτύσσω ιστορικά το θέμα, ώστε να φανεί ολόκληρη η έκταση της φενακισμένης σας ηθικής. Για παράδειγμα δεν αναφέρθηκα διόλου στην ηθική των άλλων θρησκειών πριν από σας, όπου και αυτοί με τον ίδιο ιδεαλισμό πίστευαν σε θεούς προσπαθώντας να εξαγνίσουν την ψυχή τους. Ούτε, επίσης, αναφέρθηκα στα βασανιστήρια που με ιερά διατάγματα θέσπισαν οι δικές σας θρησκείες προσπαθώντας να επιβάλουν με βία την θέλησή τους και στους άλλους. Και εδώ πρέπει να σε παραπέμψω σε μια παλαιότερη ανάρτησή μου για να μην αυτοεπαναλαμβάνομαι. Βλέπεις οι αναρτήσεις αυτές είναι πάντα επίκαιρες και ουσιώδεις. Να λοιπόν τι έγραφα για τα βασανιστήρια στη Δύση και το θάνατο στην πυρά.

«Η κτηνωδία αυτή, σαν υπέρβαση της άγιας συμπεριφοράς απέναντι στο θεό, δεν είναι διαφορετική από την ανθρωποθυσία που ο άνθρωπος εκτελούσε για αιώνες. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι οι ανθρωποθυσίες δεν ήταν τόσο ατιμωτικές, όσο η καύση στην πυρά, που χρησιμοποιήθηκε σαν μέσο καταστολής των αιρέσεων. Οι ανθρωποθυσίες εξιδανικεύοντας το εξιλαστήριο θύμα τους, το αφιέρωναν στο θεό. Ήταν μια πράξη καθαρμού ψυχής και όχι πράξη εκδίκησης ή απόδοσης δικαιοσύνης όπως η καύση των «αιρετικών». Τα σοφιστικέ στολίδια με τα οποία περιέβαλε τους λόγους της η Εκκλησία δεν πείθουν, ούτε εμάς… αλλά ούτε και τους ίδιους! Για παράδειγμα, θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες γνωστά ονόματα που βρήκαν φριχτό θάνατο πάνω στην πυρά που αντικατοπτρίζουν χιλιάδες άλλα ανώνυμα, για τα οποία η καθολική εκκλησία σήμερα θα έπρεπε να νιώθει όχι ντροπή αλλά φρίκη!»

Πιστεύω, φίλε μου, χωρίς να υποστηρίζω ότι και εσύ θα μπορούσες να φτάσεις σε ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα, ότι έχεις αγνούς σκοπούς και κυρίως φραγμούς που θα σε απέτρεπαν από τέτοια συμπεριφορά. Όμως να έχεις υπ’ όψιν σου ότι και εκείνοι που σφάζουν στο γόνατο αλλόθρησκους, πριν γίνουν φονταμενταλιστές με τους ίδιους αγνούς σκοπούς ξεκίνησαν να αλλοτριώνονται. Όταν αλλοτριώθηκαν, ήταν αργά για την επιστροφή.

Στη σελίδα σου για παράδειγμα ποστάρισες την διπλανή εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ που φοράει πανοπλία και κρατά αιματοβαμμένο σπαθί. Ήθελα να μάθω από τι αίμα βάφτηκε και γιατί λατρεύετε μια τέτοια πολεμοχαρή εικόνα. Γνωρίζεις βέβαια ότι έχετε πολλές τέτοιες, με ακόντια, σπαθιά, σφυριά και ξόανα… Μια θρησκεία της αγάπης θα περιοριζόταν στα λουλούδια, στα μικρά παιδιά και σε ερωτευμένους ανθρώπους. Τέτοια αίσθηση έχω εγώ.

Πριν τελειώσω δεν μπορώ να μην ευλογήσω και τα δικά μου γένια προκειμένου να αποφύγω παρεξηγήσεις και διαστρεβλώσεις, διακηρύττοντας την ανάγκη για έναν κόσμο χωρίς μίση, θεούς και τιμωρίες.

«Όταν πάψουμε να υπερκαταναλώνουμε θεούς και ιδέες και το Εγώ γίνει Εμείς τότε ο αθεϊσμός θα γίνει αναγκαιότητα, προκειμένου μαζί με τον άνθρωπο να συγκροτηθεί ένας ηθικός, σταθερός και ολοκληρωμένος κόσμος!

Όταν λέμε ότι η Αθεΐα είναι Αρετή, δεν υποστηρίζουμε ότι οι άλλοι δεν έχουν αρετές, αλλά ότι οι αρετές μας δεν γεννιούνται από την ιδιοτελή ανάγκη μιας μελλοντικής ανταμοιβής ή από το φόβο μιας μελλοντικής καταδίκης. Η ηθική μας δεν εκπορεύεται από κανένα θεό, αλλά από καθήκον, όχι μόνο απέναντι στους άλλους ανθρώπους, αλλά απέναντι σε κάθε ον, σε κάθε πράγμα, νιώθοντας στην κυριολεξία σαν ολόνιο μέσα σε ένα Όλο, σαν μια μονάδα μέσα στο Κοσμικό Σύμπαν!

Μαχόμαστε, φίλοι μου αναγνώστες, πονάμε και αγαπάμε την ομορφιά, θαυμάζουμε την αρμονία και το κάλλος, όχι επειδή μας συμφέρει ή μας ανταμείβει, αλλά γιατί ικανοποιεί μια εσωτερική μας αίσθηση!»

Το πιο πάνω απόσπασμα είναι από μια άλλη παλαιότερη ανάρτησή μου  Περί τελειότητας, ηθικής και αθεϊστικής αναγκαιότητας

Βλέπεις, φίλε μου, τα άρθρα στο blog, παραμένουν πάντα επίκαιρα, περιμένοντας, αυτόν που θέλει να βάλει φραγμό στα πρωτόγονα θρησκευτικά ήθη, να διδαχτεί ό,τι από το σχολείο του απεκρύφθη και πονηρά διαστρεβλώθη .

Όταν η θρησκεία διαφεντεύει ακόμα τη ζωή μας

Στις μάχες που δίνει ο άνθρωπος για να καλυτερέψει τη ζωή του συχνά πυκνά αναφέρεται και στη θρησκεία, γιατί όπως και να το κάνουμε, η θρησκεία είναι ζωντανή πηγή μίσους και ιδιοτέλειας που πίσω από την φενακισμένη όψη της το Σύστημα συχνά εκμεταλλεύεται το θρησκευτικό συναίσθημα και με το φανατισμό των πιστών της πυροδοτεί διχόνοιες, μίση και πολέμους. Το έργο το είδαμε επανειλημμένα, σε ολόκληρη την διάρκεια της ιστορίας μας. Μόνο οι πιστοί, ιδιαίτερα αυτοί των Αποκαλυπτικών θρησκειών, δεν μπορούν να το δουν, ζώντας με κατάνυξη ψυχής την λυτρωτική τους πορεία προς τον θάνατο και την επικείμενη συνάντησή τους με το Θεό, το Θείο, με το Απόλυτο Πνεύμα ή τις Ιδέες, οι ιδεαλιστές βρήκαν πολλούς όρους για να εκφράσουν την λυτρωτική τους πορεία προς το Τίποτα, προς τον κόσμο των Ιδεών, προς την Ουτοπία ή όπως αλλιώς θέλουν να λένε τον γαλήνιο τόπο, που στόχο βάζουν και σκοπό στη ζωής τους. 

Παρά τον Διαφωτισμό και τις επαναστάσεις για να βγούμε από τον Μεσαίωνα φαινόμενα θρησκευτικού σκοταδισμού καθημερινά συναντάμε ακόμα και στη Δύση. Στην Ανατολή δυστυχώς τα πράγματα είναι όπως στον Μεσαίωνα. Η φτώχεια και η εξαθλίωση σε συνδυασμό με την Δυτική παρέμβαση για οικονομικούς λόγους, διατράνωσαν τις θρησκευτικές αντιθέσεις στην Ανατολή. Οι πολιτικοί και οι στρατιοκάπηλοι εκμεταλλεύονται τις αντιθέσεις αυτές βάζοντας στην πρώτη γραμμή τους φανατικούς και τους αγράμματους προκειμένου να δημιουργήσουν ένταση και ανάφλεξη, συντηρώντας έτσι πολέμους που φαίνεται να μην έχουν τέλος.

Δεν σκοπεύω να κάνω ανάλυση του φαινομένου. Στο blog αυτό συχνά αναφέρομαι στον έναν ή στον άλλο λόγο πώς, να πάρει η ευχή, το μίσος αυτό συντηρείται. Πραγματικά η θρησκεία μπορεί να κάνει ακόμα και καλούς ανθρώπους να συμπεριφέρονται με ιδιαίτερη κακία ενάντια σε όσους δεν έχουν το ίδιο δόγμα! Όμως τούτη την φορά παρορμώμαι από την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου του Χαρτούμ (Σουδάν) να καταδικάσει σε θάνατο μια 27χρονη γυναίκα επειδή παντρεύτηκε αλλόθρησκο. «Σας δώσαμε τρεις ημέρες περιθώριο για να απαρνηθείτε τα θρησκεία σας, αλλά επιμείνατε να μην επιστρέψετε στο ισλάμ. Σας καταδικάζω στην ποινή του θανάτου δι' απαγχονισμού», δήλωσε ο δικαστής Αμπάς Μοχάμεντ αλ Χαλίφα» Πού το περίμενε η νεαρή χριστιανή ότι θα καταδικαζόταν σε θάνατο επειδή αγάπησε έναν άνθρωπο που δεν ήταν μουσουλμάνος! Στο κάτω κάτω της γραφής ήταν χριστιανή. Τι φταίει αν είχε ακόμα το όνομα του μουσουλμάνου πατέρα της που ήταν απών όλα εκείνα τα χρόνια που μεγάλωνε η μικρή Μαριάμ… Επόμενο ήταν να ασπαστεί την θρησκεία της χριστιανής μητέρας της.

Η Μαριάμ Γιαχία Ιμπραήμ Ίσαγκ, καταδικάστηκε παράλληλα και σε 100 μαστιγώσεις για «μοιχεία» επειδή παντρεύτηκε χριστιανό! Η απόφαση θα εκτελεστεί δημόσια για να συνετιστούν και οι άλλοι!

Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα αν η γυναίκα δεν ήταν έγκυος! Ναι, η Μαριάμ είναι έγκυος στον 8ο  μήνα της κύησης και κρατείται στη φυλακή μαζί με τον 20 μηνών γιο της!

Τέτοια είναι η ηθική των θρησκειών! Μπροστά στη Σαρία δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ούτε οίκτος! Οι πολιτικοί νόμοι ωχριούν και ο πολιτισμός μας είναι απών!

Μπορεί έξω από το δικαστήριο καμιά πενηνταριά διαδηλωτές να απαίτησαν να μην εκτελεστεί η Μαριάμ αφού τα θρησκευτικά δικαιώματα είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα, όμως δίπλα υπήρχαν άλλοι τόσοι που φώναζαν «Αλλάχ Ακμπάρ» (Ο θεός είναι μεγάλος)!

Αλήθεια, πόσο έχουμε διαφοροποιηθεί από τα ζώα; Πόσο κοινωνικό και πολιτικό ζώο, είναι ο άνθρωπος; Ποιος είναι ο σκοπός του; Απ’ ότι γνωρίζω ο άνθρωπος έθεσε στόχους και σκοπούς και σ’ αυτόν τον ιερό σκοπό, που μας διαφοροποιεί από τα ζώα, φαίνεται φτάνει κανείς με πολλούς τρόπους και από πολλά μονοπάτια. Όμως να είστε βέβαιοι ότι φτάνει κυρίως από εκείνα που αντιτίθενται στις θρησκευτικές ατραπούς, σαν εκείνο το κίνημα του ανθρωπισμού, του 16ου αιώνα, που δημιουργήθηκε για να αντισταθεί στο μεσαιωνικό σχολαστικισμό της Δύσης, επιδιώκοντας την αποκατάσταση των καθολικών αξιών της Αρχαίας Ελλάδας. Οι ηθικές υποχρεώσεις και τα καθήκοντα δε στηρίζονται πια θρησκευτικά, δεν έχουν ανάγκη να επιβληθούν από θεϊκούς νόμους, αλλά από ανάγκες που δημιουργούν οι αμοιβαίες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους.

Στην άποψη αυτή αντιδρούν μόνο όσοι αγνοούν την ιστορία της ανθρωπότητας και τα εγκλήματα που έγιναν σε βάρος της κάτω από την αυστηρή της δογματική και την θεολογική της φιλαυτία!

Οι θρησκείες δεν ενώνουν τους ανθρώπους, τους χωρίζουν!

Όταν οι Ιουδαίοι επικαλούνται τον Γιαχβέ ενάντια στους εθνικούς και τα έθνη σαφώς με ειλικρίνεια επικαλούνται ένα θεοκρατικό ιμπεριαλισμό ενάντια σ’ ολόκληρο τον κόσμο…

Όταν οι χριστιανοί με υποκρισία μιλούν για αγάπη, διχάζοντας τον κόσμο σε διαφορετικά στρατόπεδα πίστης χωρίς να καταδικάζουν τον πόλεμο στον οποίο με μανία επιδίδονται…

Όταν οι Ισλαμιστές κηρύττουν Ιερό Πόλεμο στους αλλόθρησκους……
εύλογα απορώ: ποιος θεός άραγε θα μπορούσε να συλλάβει την ιδέα να κατασκευάσει έναν τόσο παράλογο, κακό άδικο και ανόητο κόσμο…

Σ’ έναν παράλογο, κακό άδικο και ανόητο κόσμο ένα ιερό παραμένει ακόμα απόρθητο! Το Εγώ και ο εγωισμός μας! Το ατομικό συμφέρον μας που με επιμέλεια καλύπτουμε πίσω από τα συμφέροντα του Συστήματος!

Μια αηδία κατάντησαν τα πολιτισμικά «γονίδια», μιμίδια όπως τα είπε ο Ντόκινς. Η θρησκεία, το κόμμα και σε πολλούς η ποδοσφαιρική ομάδα υπαγορεύεται από τον πατέρα στο γιό και ο γιός έκτοτε, χωρίς να αναζητά τους λόγους, θα τα υπερασπίζεται και θα προσφέρει ποταμούς αίματος γι αυτά τα ιδανικά!

Τελειώνω με αυτή την εικόνα που αυτές τις μέρες έκανε το γύρω του κόσμου.

Μια από τις χιλιάδες βόμβες, στη Συρία, σκότωσε τον πατέρα και τη μάνα αυτών των παιδιών!

Τώρα αυτό το μικρό κορίτσι θα γίνει μάνα στα άλλα αδερφάκια της που απεγνωσμένα την κοιτούν. Το δράμα τους δεν θα το ζήσουμε εμείς, όσα δάκρυα κι αν χύσουμε. Έπρεπε να είχαμε δράσει από νωρίς. Τώρα είναι αργά!

Ποιανού αυτί ίδρωσε; Κάποιοι ούτε που την είδαν. Απλά, έβλεπαν τις σαβούρες (σίριαλς) που τους πλασάρουν τα μεγάλα κανάλια της τηλεόρασης.

Και ύστερα σου λέει ο άλλος γιατί πολεμάς τις θρησκείες…

Πώς να εξηγήσω στον φανατισμένο πιστό ότι η θρησκεία είναι η δύναμη της εξαπάτησης στην οποία κάθε αλλοτριωμένος νους, είναι έτοιμος να υποδουλωθεί!

Γάζα: Πώς να εξηγήσω στα αδέρφια αυτού του κοριτσιού που πριν λίγα χρόνια, είδαν στο κρεβατάκι της, να βομβαρδίζεται νυχτιάτικα από τους Ισραηλινούς… Το σπίτι τους έγινε ερείπιο. Ο τρόμος και ο πανικός ζωγραφισμένος ακόμα στα αθώα ματάκια της!

Ποιος νοιάζεται…

Όσο για σένα χριστιανέ και μουσουλμάνε ρίξε μια ματιά σε τούτη την ανάρτηση για να μάθεις πόση διαφορά έχετε ο ένας από τον άλλο.

Ανοιχτή επιστολή προς όλους τους γονείς